Batýda çarþý izni olan bir askeriyede askerlik yapanlar her hafta sonu çarþýya çýkar. Askeriye döndüklerinde ise hepsi dýþarýda ne yaptýklarýný ballandýra ballandýra anlatýr. "Bugün bi sarýþýnla tanýþtým, ben bi esmer götürdüm..." Ama içlerinden birisi her seferinde sessizliðini korur. Çünkü diðerleri gibi onun bi kýz arkadaþý yoktur. Diðerleri gibi kýz arkadaþýyla gezip eðlenmemiþtir. Kafasý önde arkadaþlarýnýn neler yaptýklarýný dinler.
Haftalarca bu böyle sürer gider. Devam eden hafta sonu çarþý izninde sessiz genç 40 yaþlarýnda bir kadýnla tanýþýr ve onunla çay bahçesinde oturup uzun uzun konuþur. Kadýnýn oðlunun da ayný askeriyede asker olduðunu öðrenir ama bunu kadýna söylemez. Kadýn, oðlunu ziyarete geldiðini oðlunun bundan haberi olmadýðýný ve ona sürpriz yapacaðýný söyler. Kardeþinin burada yaþadýðýný söyleyen kadýn oðlunun yanýna 10 gün sonra geleceðini söyler.
Çarþý izni bitip askerler geri döndüðünde herkes yine ne yaptýklarýný aðzý kulaklarýna varýrcasýna anlatmaya baþlar: "Kýz arkadaþýmla þuraya gittik. Ben yenisini buldum. Bugünkü Rus çok tatlýydý gerçekten. O kalçalar neydi öyle ya..." Çocuðun yine anlatacak birþeyi olamadýðýný düþünürler. Gülerek; "Eee bu hafta ne yaptýn?" Ve çocuk bombayý patlatýr, herkesin aðzý açýk kalýr; "Bu hafta da biþey yok. Ama haftaya birinizin anasýný s.cem kiminki bilmiyorum.
