Namýk Kemal, Amerika'dan yurda dönmek uzere transatlantikte seyahat ederken gemi batar.Bizim ki tahta parçalarýna tutunup hayatta kalmaya calýþýrken ileride canýný kurtarmaya çalýþan birini görür ve hemen onu kurtarmak için ona doðru yüzmeye baþlar..Ama bir bakar ki kurtardýðý kiþi Cindy Crawford'dur.. Neyse bunlar birlikte ýssýz bir adaya çýkarlar..
Cindy hemen atlar :
-Sen benim hayatýmý kurtardýn, dile benden ne dilersen..
Bizimki mütevazidir
-Nolacak ya insanlýk görevi bu, önemli deðil.der.
Cindy israr eder ve bizimki dayanamaz ve
-Tamam o zaman, bir kere ver der.Ýþlem tamamlanýr hemen o anda..Ertesi gün Cindy yine gelir ve
-Sen benim hayatýmý kurtardýn, dile benden ne dilersen.Kemal için cevap hazýrdýr
-Bir kere ver..Ýþlem yine tamamlanýr hemen..
Artýk Cindy her gün günde beþ kere bu soruyu sorar ve bu olay günde beþ kere tekrarlanmaya baþlar.. Yine Cindy ayný taleple gelince, Namýk Kemal bu sefer baþka bir þey ister :
-"Tamam, þimdi sen þu ateþin önüne otur" der ve Cindy'e kömür tozlarýndan bir býyýk yapar, sýrtýna bir ceket giydirir, baþýna bir kasket takar ve
-Þimdi sen bu þekilde atesin önünde bana sýrtýn dönük þekilde otur.der..Cindy þaþýrýr acaba sapýklaþtý mý bu, neyse bakalým ne olacak der içinden.. Cindy ateþin önünde o þekilde oturmaktadýr, Namýk Kemal uzaklaþýr ve Cindy'e yaklaþmaya baþlar ve þöyle der:
-Ya birader gecen gün gemi battý, birini kurtardým bir baktým ki Cindy Crawford'muþ, inan ol her gün beþ posta, her gün beþ posta..
|
