Bir gün Sultan Ýbrahim Edhem sarayýnda oturmuþ, görevlileri de huzurunda saf kurmuþlardý. Derken elinde keþkül ve asâsýyla bir derviþ çýkageldi. Saraya girmek istiyordu.
Görevliler sordular:
-Ýhtiyar, nereye gidiyorsun?
-Bu hana gitmek istiyorum.
- Burasý han deðil, Belh sultanýnýn sarayý.
- Hayýr, handýr.
Sultan konuþmalarý duyunca derviþi yanýna çaðýrdý.
- Ey derviþ! Burasý benim sarayým. Neden han diyorsun buraya?
- Ey Ýbrahim! Ýzin verirsen sana birkaç soru soracaðým. Bu saray ilk önce kimindi?
- Dedemin.
- Deden ölünce kime kaldý?
- Babama.
- Baban ölünce kime kaldý?
-Bana.
- Sen ölünce kime kalacak?
- Oðluma.
- Ey Ýbrahim! Birinin girip birinin çýktýðý yer han deðil de nedir?
|
