-Güzel olduðunuz kadar küstahsýnýz da. -Anneciðim, ben bu amcayý çok sevdim. Ona baba diyebilirmiyim? -Bana annemi tekrar anlatýr mýsýn babacýðým? -Senin annen bir melekti yavrum. -Neden aðlýyorsun anneciðim? -Hayir yavrum aðlamýyorum. Gözume toz kaçtý. -Benim de senin yaþlarýnda bir oðlum vardý evladým. -Seni sevmiyorum, seninle oyun oynadým, bunu anlamadýn mý hala. -Annen sen doðarken öldü yavrum. -N'olur gerçeði söyleyin doktor yaþayacak mýyým? -O kýzla evlenirsen, seni mirasýmdan mahrum, evlatlýktan men ederim. -Nayýr Necla, n'olamaz. -Hayýr siz kovmuyorsunuz, ben vazifemden istifa ediyorum. -Tanrým, bu resim... bu resim... -Ben fakir bir gencim, sen ise zengin bir fabrikatörün kýzýsýn. -Biz ayrý dünyalarýn insanýyýz. -Aman tanrým, göremiyorum... Göremiyorum.. Kör oldum. -Göruyorum... Göruyorum.. -Evlenince pembe pancurlu bir evimiz olacak. -Aman Allahým, ne kadar mesudum. -Hayýr.. Durun..! Kemal suçsuzdur.. Aradýðýnýz suçlu benim ! -Bizim bu dünyada yaþamaya hakkýmýz yok mu be hakim bey abicim. Ha? -Bu ses.. Bu ses.. Olamaz, git.. Git buradan.. -Vücuduma sahip olabilirsin ama ruhuma asla. -Üstlendiðin vazife çok mühim Kemal, bu görevi layýkýyla yapacaðýndan eminim. -Ben kör bir gencim, hayatýmý keman çalarak kazanýrým. Rica ederim duygularýmla oynamayýn. -Sen arkadaþýmýn aþkýsýn. -Sizi ebediyete kadar bekleyeceðim. -Lütfen haddinizi biliniz. -Metanetinizi muhafaza ediniz. Tanrýdan ümit kesilmez. -Tanrým ne kadar bedbahtým. -Bana yýllar önce çýlgýncasýna sevdiðim bir kadýný hatýrlattýnýz... -Babanýn kanýný yerde koma oðul. -Ýþte bana yazmýþ olduðun aþk dolu mektuplar. Meðer hepsi yalanmýþ. Al bunlarý. -Hayýr Yusuf... Olaylar sandýðýn gibi deðil. -Fakirsin sen.. Fakir.. Fakir.. -Beni paranla satýn alabileceðini mi sandýn? -Bu resimdeki amca kim anne? -Sen kaç yiðidim, ben onlarý oyalarým. -Hayýr.. Hayýr.. Tertemiz hislerimle oynadýn benim. -Biliyordum.. Ölmediðini biliyordum Rýfat. -Oh ne saadet. -Yaa Justinyanus, iþte buna Osmanlý tokadý derler. -Yettim yiðidim. -Yavrum Ýstanbul sana neler etmiþ? -Saadet dolu yuvamýza kara bir gölge düþürdün. -Bizim gibi insanlar þerefleri için yaþarlar, namuslarý için ölürler. Ama sen bunu anlayamazsýn. -Ben artýk yarým bir insaným. -Çocuðumun ameliyat parasý için yaptým herþeyi. -Aðlamak istiyorum. -Demek ikimizde ayný kadýný sevdik. -Olmadý Neriman, yapamadým.. Seni unutamadým. -Ben sýrtýmda taþ taþýr, yine seni okuturum yavrum. -Söyleyemedim anne, babamýn simitçi olduðunu yine söyleyemedim ! -Son nefesimde herþeyi itiraf etmek istiyorum. Katil benim. -Demek aþkýmýz bir yalandý. -Tanrým neden, neden ben! -N'allahým...sen sen ...bu ses n'olamaz... -Bilmiyordum , bilmiyordum ,yemin ederim bilmiyordum... -Lütfen beni yalnýz býrakýn zira ders çalýþmam gerekiyor.
