Anneannem yýllar önce beyin kanamasý geçirip felç oldu, zaten yetmiþli yýllarýnda oldugu için aklý da gitti. öyle ki bizi bazen tanýyor, bazen tanýmýyor, gün oluyor nerde oldugunu unutuyor, gün oluyor rahmetli dedemle gezmeye gidiyor vs. gülsek mi aglasak mý bilemedigimiz bir kaç diyalog:
bir gün alt komþu anneannemi ziyarete gelmiþ, rahmetli eþinden bahsediyor: benim rahmetli de ölmeden önce sanki içine dogmuþ gibi resmini büyütüp yatak odasýna astý. astýgý gece de öldü. þimdi oradan beni hep kolluyor. anneannemin cevabý: niye, þüpheleniyor mu senden?
eve geldim, anneannemi öptüm, halini hatrýný sordum. - bugün yýkýldým kýzým, ne duydum bi bilsen. ben de telaþla: - ne oldu anneanne hayýrdýr? - rahmetli annem ölmüþ. -???.anneanne annen öleli 50 yýl oldu. -he kýzým ben darlanmayayým diye bana söylememiþler.
telefonda: - anneanne bayramýn mübarek olsun. -seninki de mübarek olsun kýzým. - nasýlsýn anneanne? - öyle de kýzým biliyosun da hastayým. - ama sesin iyi geliyor anneanne, iyisin iyisin. - o kýzým ben hoþ sesimden hasta degilim, ben felç olmuþum da sen bilmiyor musun?
