YAÞANMIÞ BÝR HÝKAYE: Adýyaman Vali Yardýmcýsý otobüsle Ankara'ya gidiyormuþ. Vali yardýmcýsýnýn en büyük özelliði; çok su içmesiymiþ. Otobüs Adýyaman'dan hareket edeli on dakika kadar olmuþ veya olmamýþ, otobüsün muavinine iþaret ederek bir su vermesini istemiþ. Muavin de suyu getirmiþ. Aradan geçen bir on dakika sonra yine iþaret yine su, bir on dakika sonra yine ayný. Derken otobüs Adýyaman'ýn Gölbaþý ilçesine gelmiþ. Aradaki 60 km lik yolda vali yardýmcýsý 5-6 defa su istemiþ. Gölbaþý'ndaki yarým saatlik moladan sonra hareket edilmiþ ve on dakika sonra Balkar beldesi civarýna geldiklerinde Vali yardýmcýsý yine iþaret ederek: -Bir su verir misiniz? demiþ. Adýyaman'dan bu yana su vermekten býkmýþ olan muavin: -Bu ne babam? Kelle mi yedin? Adýyaman'dan çýktýk çýkalý, su...su... su... Yok bitti, arabada su kalmadý! demiþ. Vali yardýmcýsý: -Terbiyesiz herif! Sen nasýl konuþuyorsun? Ben Vali Muaviniyim, demiþ. Bizim otobüs muavini gayet rahat bir þekilde cevap vermiþ: -Olsun, ben de muavinim!
