Ölmek üzere olan yaþlý bir baba, yataðýnýn baþýna üç oðlunu çaðýrarak, onlara vasiyette bulunur:
- Oðullarým, ben ölünce, birbirinize düþmemeniz için, size sahibi olduðum 17 deveyi paylaþtýrmak istiyorum. Miras olarak develerin yarýsýný büyük oðluma, üçte birini ortancaya, dokuzda birini ise küçük oðluma býrakýyorum.
Babalarýnýn ölümünden sonra, mirasý babalarýnýn vasiyeti uyarýnca paylaþmak üzere kardeþler bir araya gelirler. Fakat bir türlü iþin içinden çýkamazlar. Mirasý babalarýnýn istediði gibi pay edemezler. Çünkü 17 sayýsý ne 2'ye, ne 3'e, ne de 9'a bölünebilir.
"Bu iþin üstesinden ancak köyün tecrübe ehli, yaþlý bilgesi gelir!" diye düþünüp, ona giderek, danýþýrlar. Bilge kiþi :
- Benim bir devem var, onu da alýp, yeniden hesap yapýn!" der. Bu cömertliðe çok þaþýran oðullar, 18 deveyi pay etmeye giriþirler. Önce 2'ye bölerler, büyük oðul 9 develik payýný alýr. Sonra 3'e bölerler, çýkan 6 deveyi de ortanca oðul alýr. Daha sonra 9'a böldüklerinde 2 deveyi de küçük oðul alýr. Ama, bütün develeri paylaþtýktan sonra ortada fazladan bir deve kalýr yine. Oðullar bu duruma da bir çözüm getirmesi için yaþlý bilgeye baþvururlar.
Bilge kiþi güler ve:
- "Ýyi öyleyse!" der. "Sorun çözümlendiðine göre, ben de devemi geri alayým."
Bilge kiþi týpký bilgi gibi katalizör olarak olaya girer, çözümü saðladýktan sonra olaydan çýkar. Sorunu çözmede insanlara yardýmcý olur, ama kendinden de bir þey eksilmez. Özellikle sevgi ve bilgi verdikçe azalmayan, daha da çok artan, tükenmez bir özelliðe ve güzelliðe sahiptir. Ýþte bilgelik ve bilge kiþi budur.
