Birinci ses "Müsaitseniz size aþýk olabilir miyim?" dedi. Karþýsýndaki bir an onu süzdü, baþýný öne eðdi. Sanki "...Þimdi soruyorum büküp boynumu, daha önceleri nerelerdeydiniz?" diyen eski bir þarkýyý anýmsamýþ gibiydi. Ama bunu karþýsýndakine söylese bile ne ifade edecekti ki? Hayatta her þeyin zamanlamasýnýn tutmasý mümkün deðildi ki zaten. Kalbinin boþ olduðu zamanlarda kimse karþýsýna çýkýp, " Müsaitseniz size aþýk olabilir miyim ?" dememiþti ki. Doðruydu iþte sözler þiirler. Aþkýn kapýyý ne zaman nasýl çalacaðý belli olmazdý. Aþka randevu verilemezdi. O gelip bulur, ansýzýn "cee!" diye karþýna çýkabilirdi. Ýkinci ses birinciye, "Senin adýna çok üzgünüm , aþkýna karþýlýk veremeyeceðim için. Çünkü hayatýmda birisi var," dedi, yürüdü gitti, ayaklarýný sürükleyerek. Birinci ses, sorusunun havada asýlý kaldýðýný hissetti. Ürperdi. Halbuki o, bir çok ikinci sesin yaptýðý gibi hayatýnda birisi olduðunu ondan saklayabilir, yalan söyleyebilirdi. Oysa yapmamýþ, dürüst davranmýþtý.Birinci ses düþündü "Tanrým, demek ki hala böyle birileri var hayatta. Roman kahramanlarý yalan deðilmiþ." Olmayacaktý bu aþk, belliydi iþte de hayalindeki yüz, beynindeki isim, kalbindeki çocuksu heyecan niye silinmiyordu acaba? Müsait deðildi bak, söylediði gibi. Aþýk olmamasý gerekiyordu. Aþýk olursa acý çekecekti, kavuþamayacaktý ona. Ýkincinin sesi, yüzü, elleri, tarzý yine de akýlndan çýkmýyordu. Acaba o da hoþlanmýþ mýydý kendisinden? Bunu öðrenmeyi o kadar çok istiyordu ki? Ýyi de, hoþlansa bile bunu söylemesi neyi deðiþtirecekti? Ýkinci ses, hayatýnda birisi olmasýna raðmen, o gün karþýsýna onu beðenen, hatta aþký için izin isteyen bir Ses'in çýkmasýna içten içe çok sevindi. Gidip gelip aynada kendisine göz attý gün boyu. Ýçini tarifsiz bir sevinç kaplamýþtý. Gururu okþanmýþtý. Kalbi boþ olsaydý, "Evet" deyip, onunla birlikte bir aþka yelken açmaktan açýnmazdý. Acaba, mazeretini söylerken bunlarý da söylese miydi birinci sese? Yoo, duygularýyla oynamak istemezdi onun. Bunca çürümüþ iliþkinin arasýnda sevginin, aþkýn adý dama atýlmýþken birisinin ortaya çýkýp cesurca, "Müsaitseniz size aþýk olabilir miyim?" demesi, inceliðin ve karþýsýndakine deðer vermenin eski þarkýlarda, filmlerde kalmadýðýnýn kanýtýydý iþte. Aþk için izin istenmezdi, biliyordu? Telefonu ara sýra, bilinmeyen bir numara tarafýndan aranýyor, "Alo!" dediðinde kapanýyordu. Son açtýðýnda, "Sen misin?" dedi. Telefon kapanmadý. Derin bir iç çekiþ duyuldu. Birinci ses konuþtu: "MÜSAÝT OLMASANIZDA BEN SÝZE AÞIÐIM." Sessizlik, ölüm kadar kesin ve uzun sürdü. Aþk, ölümden daha çaresizdi o an.
