Güneþ'in sönmekte olan bir kor gibi kýzýla boyandýðý saatlerdi,o'na ilk rastlayýþým.Her günü noktalayýþta sahile geliþi,batan Güneþ'e bakan gözlerindeki telaþ; azalan umutlarýndan olmalýydý."Her insan ayrý bir romandýr,okumayý bilene"demiþti eski bir dostum.Ne kadar çok sevsemde kitap sayfalarýnýn kokusunu,yaþayan hala bitmemiþ bu romanlar kitaplardan çok çekerdi beni.O an yani o'nu ilk gördüðüm gün bitiminde içimden;"iþte yeni sayfalarla dolu okunmamýþ bir roman duruyor karþýmda"diye düþünmüþtüm.Beni farketmemiþti yada þimdi düþününce, bana öyle gelmiþti o an. Güneþ,deniz ve martýlar dýþýnda bir þey görmeye niyetli deðil gibiydi gözleri.Yüzü bir meleði andýrýyordu,tüm bu kýzýl-mavi renk deryasý içinde;beyazaçalan bir þeyler vardý onda. Gözlerim birer fotoðraf mekinasýna dönüþmüþtü zamanla, beynimse not defterimdi.Hayattan çalabildiðim her kareyi,her satýrý kar sayardým.Bunu bir gün-yazacak cesareti bulursam-bir baþka hikayemde anlatacaðým,adýný bile bilmediðim ve herkezin ona KADIN diye seslendiði;büyükada'da yokluk içinde ama hepimizden çok hayata dahil olarak yaþayan o rum kadýnýndan öðrenmiþtim.
Çarþaf gibi denize þavký vuran güneþ'in kýzýlý yaksada yüzünü,gözlerini;birþeyleri hala bembeyaz kýlýyordu,içimdeki ilk resminde varlýðýný.Haklý olup olmadýðýmý bilemezdim o zamanlar elbette.Oysa þimdi ,yýllardan sonra geçmiþteki resminde solmadan kalabilen varlýðý ispatlýyor haklý oluþumu bana.
Elleri dikkatimi çekmiþti.Avuçlarýndaki bir yudun kum'u ;sað elinden sol eline,oradan eski yerine döndürüp dururken,kum saati misali birþeyleri bekliyor yada, kovalýyor olmalý zamanlarý diye düþünmüþtüm.Dudaklarý martý kanadý gibi kývrýmlýydý.Kirpikleri;balýkçýlarýn denizden yeni çektiði balýk aðlarý gibi ýslak...Bu suskunluðu,bu bedenini terkedip;daldýðý ufuklara yol almýþ ruhuyla,aklýma bir yýðýn sorunun üþüþmesine sebep olmuþtu.Ve yine bu hali deðilmiydi ard arda orda onunla günleri deviriþime sebep olan?!...Belki o'da biliyordu orda olduðumu,günlerce sahilde zamaný kovalayýþý;" Ne zaman bulacaksýn beni?" diye bekleyiþiydi.Þimdi bunca zamandan sonra,onun bir istiridye olduðunu ve bana içindeki inciyi sunduðunu söylemem kolay.Zor olansa ilk günden daha bunu hissettiðimi sizlere açýklamak.Bu yüzdendir kurgularýmda zamansal hatalardan korkuþum ve bazý konularý uzatýp atmosferi daðýtýþým.Kendini bildi bileli yazan bu þahýs,hala yetecek doðru kelimeleri bulamamýþken,nasýlda azimle cebelleþiyor kalemiyle bilseydiniz;yazmak bu denli zor zanaat olmazdý belki.Korkmayýn birgün biterse bu öykü ve inanýrsam sadece okunmakla kalmayýp anlaþýlacak satýrlarým,satýr aralarýnda yazarak anlatamadýklarýmdan kalanlar;hikayeden kopuk bunca ayrýntý arýtýlýp dip not olarak sayfa sonuna yada kitap sonuna ekleneceklerdir.Çoðunuz sadece hikayeye ehemmiyet verip es geçecesenizde bu kýsmýný yazýlanlarýn,mecburum yazmaya.Ýlgilenme ihtimali bulunan bir avuç insan için!
Ýlk güne dönüp,uzun uzun o günde kalmak isterdim,satýrlarýmda hiç olmazsa.Ama bilirim takýlý kalmýþ plaklarý kimse sevmez en güzel þarkýda olsa tekrarlanan.Bu yüzden sizler özetini okuyup geçerken,ben o resimlerle kaplýyor olacaðým zihnimin duvarlarýný.Zira ancak o güne dönmekle mümkün olurdu deðiþtirmem hikayemin yazgýsýný.Mümkün deðil farkýndayým,iþte bu yüzden yazýyorumya;hiç olmazsa sizler geçmiþinize takýlý kalmayýn diye paylaþýyorum hikayemi.
Tesadüfmü , yazgýmý bilinmez ayný sahilde ve yalnýz oluþumuz.Hayatta anlamlandýramadýðýmýz,þu kýt beyinlerimizde yarým kalmaya mahkum sorularýnýza ek olarak kalacak bu yanýtsýz soruda çaresiz.O oradaydý iþte ve bende onun biraz arkasýnda.Farkedermiydi baþkalarý olsa derseniz?!...Adým gibi emin bir HAYIR! kopup gelir þu an satýrlarýma derinlerimde biryerlerden.Saçlarý deniz kýzlarýnýn saçlarý gibi belini okþuyordu.Denizin durgunluðuna inat dalga dalgaydý.Kýzýl sanmýþtým ilk bakýþta.Güneþmiþ aldatan gözlerimi oysa.Baþak sarýsý saçlarý varmýþ meðer. Unutmamaya and içmiþim bir kez ona ait hiçbir þeyi.Bu gün gibi aklýmda omuzlarýný açýkta býrakan turkuvaz rengi elbisesi.Ayaklarý çýplaktý.Denizle kumsalýn oynaþtýðý o incecik çizgide sakin dalgalar secde eder gibi ayaklarýna kapanýp duruyordu.O'nu izlemeye o kadar dalmýþtýmki kaçýrmýþtým güneþin gidiþini gözlemeyi.Þimdi,Güneþ her günün sonunda batýyor ,ama o resmi bir daha çekemem diyorum kendime.
Güneþ tamamen sönünce ayaða kalkar ,aklanmýþ gibi huzurlu adýmlarla uzaklaþýrdý yanýna aldýðý suskunluðuyla.Bir baþka yerde görsem tanýmazdým belki ,vazoda koparýlmýþ bir çiçek gibi yavan gelirdi varlýðý bana.Kaç gün izlemekle yetindim onu o günden sonra hiç saymadým.Hatýrladýðým yaðmurlarýnyaðmaya baþladýðýdýr.Korkmuþtum bir daha gelmez diye ama o yine beni þaþýrtmýþ,yine farklýlýðýyla avutmuþtu bilmedende olsa.Alýþmanýn en kolay,alýþkanlýklarýn terkedilmesinin en zor olduðunu vurmuþtu yüzüme.Günlerimi gün batýmlarýnýn birkaç dakikalýk mahremiyetine sattýðým zamanlarýn yokluðuna alýþamadýðým alýþkanlýðý hala içimde dipsiz bir kuyudur þimdi.O'nu izlerken en çok gözleri olabilmeyi dilediðimi anýmsýyorum. Dalýp gittiði ufuklarda benim göremediðim neleri buluyordu hiç öðrenemedim.ben o'nu izlerken o neleri izliyordu bilmiyorum hala.Bildiðim benim gözlerim,günlerim,düþüncelerim ;melek kanatlý bir denizkýzýna takýlý kalmýþtý.O neden takýlý kalmýþtý gün batýmlarýna?Nelerden aklýyordu kendini?Beklediði yada kaçtýðý neydi?Her yenigün sorularýma soru eklemekten baþka ne getiriyorduki o günlerde bana?...
Sayýsýný bilmediðim günlerböylesi tuhaf sarhoþluklar içersinde geçip gitmiþti iþte.Ta ki sorularýn altýnda ezilen ruhum isyan edene kadar.Bir gün anladým,tek baþýma bir yere varamayacaðýmý.Takdir edersiniz ki ne günü,ne ay'ý,ne mevsimi bilir haldeydim.Uzun zamandan sonra mý,yoksa her bir aný bir ömre bedel bulduðumdanmý bana öyle gelmiþti bilmem;bir gün adýmlarým oyuna gelip yanýnda buldum kendimi.Ansýzýn öyle bir baktýki gözleri,gözlerimin ta içine,kendimi tatlý düþlerini bölen davetsiz kabuslardan saydým.Þimdi bunun kendi kendime uydurduðum bir bahane olduðunu söylememin kime -özelliklede bana-ne faydasý var.Utanmýþtým mahremiyetine yüzsüzce el sürüþümden. O gün gözleriyle mühürleyivermiþti dilimi,ben sadece baþýmý önüme eðip kaçmýþtým suçlu gibi.Þimdi o günden kalma utancým farklý. Beni ona götüren ayaklarým kadar yürekli olamayýþýma hayýflanýyorum geç kalmýþ bi halde....
Aklýmca kendimi cezalandýrmýþ, ertesi gün gitmemiþtim sahile.Ýþte o günü delirmeden atlattýðýma göre çok görmeyin hayata kafa tutuþumu .Tanrým nasýl durmuþtu saatler ,hiçbir þey avutmayý bilmiyordu o gün .Bir türlü gelmiyordu yarýn.Ne aptalmýþým!...Ve yine delirmemek içindi ertesi gün saatler öncesinden gidip onu bekleyiþim.Yine zaman oyun oynuyor ,dalga geçiyordu benimle.Ýþine geldimi dururdu zamanlar duvar gibi ,týpký caný istedimi dört nala gidiþi gibi !Ýþte birkaç saat öncesindemi ordaydým,yoksa birkaç ömrümümü orda harcadým hiç sormayýn.Saatler geçti,güneþ söndü çaresiz denizde.O gelmedi!...Denizin suyu tükenipte,kuruyan güneþ hiç biþey olmamýþ gibi bir daha doðmasýn diye ne çok aðlamýþtým.Günler gelip geçti herþeye raðmen.Güneþ defalarca yandý ,söndü onsuz.Ve ben içimde kalan son bir damla umuda dört elle sarýlýp bekledim.Bu kez o beni rüyalarýmdan uyandýrsýn diye bekledim....Olmadý,gelmedi bir daha!
Þimdi "hani sana verdiði inci?" diyeceksiniz."Bir tek kelime,bir küçük dokunuþ bile vermemiþ"diyeceksiniz.Doðrudur,haklýsýnýz belki bu hikayede yabancý olduðunuz için böyle düþünmekte.Ama ben içimde kalan resmine bakarken,o kum saati ellerinde zamanýn boþa akýp gidiþini izleyenin sadece ben olduðumu farkediyorum yýllardan sonra.Ve bana bunu farkettirdiði için onu hala unutamýyorum.O hala bende sayfalarýný merak etmekle yetinmeye kendimi mahkul býraktýðým kalýn bir roman.O kum saatini kýrýp,birlikte uyanacaðý kiþiyi bekliyordu besbelli,bense onunla uyumayý seçmiþtim .Yaþamak dururken neden merakýna kapýlmýþtým düþlerinin bilmiyorum?Neden günlerce sonsuzmuþ gibi avuçlarýnda ki zamanýn akýp gidiþine seyirci kalmýþtým?Belkide okumadým sandýðým romaný bunu anlamamý saðlamýþtýr kim bilir?!...
