Jerry, çevresindekilerin çok sevdiði insanlardan biriydi. Keyfi her zaman yerindeydi. Her zaman söyleyecek olumlu bir þey bulurdu. Hatta bazen etrafýndakileri çýldýrtýrdý bile.
Bu adam, bu halde bile nasýl iyimser olabiliyor? Birisi nasýl olduðunu sorsa; "Bomba gibiyim" diye yanýt verirdi hep.. "Bomba gibiyim." Jerry bir doðal motivasyoncuydu...
Yanýnda çalýþanlardan biri, o gün, kötü bir günündeyse, Jerry yanýna koþar, duruma nasýl olumlu bakýlacaðýný anlatýrdý.
Bu tarzý fena halde düþündürüyordu beni... Bir gün Jerry'ye gittim. Anlayamýyorum dedim.. Nasýl olur da, her zaman, her koþulda bu kadar olumlu bir insan olabiliyorsun... Nasýl baþarýyorsun bunu?
Her sabah kalktýðýmda kendi kendime Jerry bugün iki seçimin var: Havan ya iyi olacak, ya kötü.. derim. Havamýn iyi olmasýný seçerim. Kötü bir þey olduðunda gene iki seçimim var: Kurban olmak, ya da ders almak.
Ben baþýma gelen kötü þeylerden ders almayý seçerim. Birisi bana bir þeyden þikayete geldiðinde, gene iki seçimim var.. Þikayetini kabul etmek ya da ona hayatýn olumlu yanlarýný göstermek. Ben hayatýn olumlu yanlarýný seçerim.
Yok yahu, diye protesto ettim. Bu kadar kolay yani? Evet.. Kolay dedi Jerry.. Hayat seçimlerden ibarettir. Her durumda bir seçim vardýr. Sen her durumda nasýl davranacaðýný seçersin. Sen insanlarýn senin tavrýndan nasýl etkileneceklerini seçersin. Sen havanýn, tavrýnýn iyi ya da kötü olmasýný seçersin... Yani sen, hayatýný nasýl yaþayacaðýný seçersin!..
Jerry'nin sözleri beni oldukça etkiledi. Onu, uzun yýllar görmedim. Ama, hayatýmdaki talihsiz olaylara dövünmek yerine, seçim yapmayý tercih ettiðimde hep onu hatýrladým.
Yýllar sonra, Jerry'nin baþýna çok tatsýz bir þey geldi. Soygun için gelen hýrsýzlar, paniðe kapýlýp, Jerry'yi delik deþik etmiþler... Ameliyatý 18 saat sürmüþ, haftalarca yoðun bakýmda kalmýþ. Taburcu edildiðinde, kurþunlarýn bazýlarý hala vücudundaymýþ.
Ben onu, olaydan altý ay sonra gördüm. Nasýlsýn? diye sorduðumda, Bomba gibiyim dedi Bomba gibi. Olay sýrasýnda neler hissettin Jerry dedim. Yerde yatarken, iki seçimim var diye düþündüm.. Ya yaþamayý seçecektim, ya ölümü.. Ben yaþamayý seçtim.
Korkmadýn mý, þuurunu kaybetmedin mi !.. Ambülansla gelen saðlýk görevlileri harika insanlardý. Bana hep Ýyileþeceksin merak etme dediler. Ama acil servisin koridorlarýnda sedyemi hýzla sürerlerken, doktorlarýn ve hemþirelerin yüzündeki ifadeyi görünce ilk defa korktum.Bu gözler bana; Bana adam ölmüþ diyordu. Bir þeyler yapmazsam, biraz sonra ölü bir adam olacaktým gerçekten..
Ne yaptýn? diye merakla sordum.. Kocaman bir hemþire yanýma yaklaþtý ve baðýrarak herhangi bir þeye alerjim olup olmadýðýný sordu.. Evet diye yanýt verdim.. Var.. Doktorlar ve hemþireler merakla sustular.. Derin bir nefes alarak kendimi toparladým ve baðýrdým: Benim kurþunlara alerjim var !..
Doktorlar ve hemþireler gülmeye baþladýlar. Tekrar baðýrdým.. Ben yaþamayý seçtim. Beni bir canlý gibi ameliyat edin. Otopsi yapar gibi deðil..
Jerry, sadece doktorlarýn büyük ustalýklarý sayesinde deðil, kendi olumlu tavrýnýn büyük katkýsý ile yaþadý. Yaþamasý bana yeni ders oldu.
Hergün, hayatýmýzý dolu dolu yaþamayý seçme þansýmýz ve hakkýmýz olduðunu ondan öðrendim.. Ve her þeyin kendi seçimimize baðlý olduðunu..
Bu yazýyý okudunuz. Þimdi iki seçiminiz var:
1. Unutup gitmek. 2. Kesip saklamak, fotokopisini çýkarýp, dostlarýnýza daðýtmak..
Ben, ikincisini seçip bunu sizlerle paylaþmayý tercih ettim.
