Ýnanç Tarihi dersimin öðrencilerinden biriydi Tommy. Uzun saçlý, deðiþik bir gençti. Sýnýfta benimle en çok tartýþan öðrenci oydu. Tanrý'ya kayýtsýz þartsýz inanmayý kabullenmiyordu. Mezun olurken bana imalý, imalý; -"Günün birinde Tanrý'yý bulacaðýma inanýyor musun hocam? " dedi. -"Hayýr" dedim, yavaþça. -"Yaaa" dedi. "Oysa senin, bu derste Tanrý'yý pazarladýðýný sanýyordum hocam..." Kapýdan çýkýp gitmek üzereyken arkasýndan baðýrdým: -"Tanrý'yý bulabileceðini düþünmüyorum. Ama o seni mutlak bulacak bir gün, eminim." Tommy, omuzunu silkip yürüdü... Mezuniyetten sonra izini kaybetmiþtim ki, acý haberi kendisi getirdi bana...Ölümcül kansere yakalanmýþtý. Odama girdiðinde; zayýflamýþ, çökmüþtü... Kemoterapi, o uzun saçlarýný dökmüþtü... Ama gözleri halâ pýrýl pýrýldý... -"Birkaç haftalýk ömrüm kalmýþ hocam" dedi. -"Sana bir þey sorabilir miyim?" dedim. -"Tabii" dedi, "Ne öðrenmek istiyorsun?" -"Sadece 24 yaþýnda olmak ve ölmekte olduðunu bilmek nasýl bir þey?" -"Daha kötüsü olabilirdi... 50 yaþýnda olmak, kafayý çekmek, kadýnlarla beraber olmak ve müthiþ paralar kazanmayý, yaþamak, sanmak gibi..." Sonra niye geldiðini anlattý... "Okulun son günü sana Tanrý'yý bulup bulamayacaðýmý sormuþ; "hayýr" yanýtýný alýnca þaþýrmýþtým. Sonra, "ama o seni bulur" dedin... Ýþte bunu çok düþündüm. Doktorlar ciðerimden parça alýp kötü huylu olduðunu söylediklerinde; Tanrý'yý aramayý ciddiye aldým birden... Habis ur, diðer hayati organlarýma yayýlmaya baþlayýnca, sabahlara kadar dualar etmeye baþladým... Hiç birþey olmadý. Bir sabah uyandýðýmda; ilahi bir mesaj alma yolundaki umutsuz çabalarýmdan vazgeçiverdim aniden. Ömrümün geri kalan vaktini; Tanrý, ölümden sonra hayat falan gibi þeylerle geçirmeyecektim. Daha önemli þeyler yapma kararý aldým. O zaman gene seni düþündüm... "En büyük mutsuzluk, sevgisiz bir hayat sürmektir, bundan daha kötüsü de bu dünyadan, sevdiklerine "Seni seviyorum" diyemeden gitmektir" demiþtin... Son günlerimi bu eksiði gidermekle harcayacaktým iþte... En zorundan baþladým... Babamdan..." Oðlu yanýna geldiðinde; babasý, gazete okuyormuþ. -"Baba, seninle konuþmam lazým" demiþ Tommy. -"Peki, konuþ oðlum" -"Yani, çok önemli bir þey..." Babasý, gazeteyi 10 santim indirmiþ o zaman aþaðý; - "Neymiþ o bakalým?" -"Baba, seni seviyorum. Bunu bilmeni istedim." Tommy, gülümsedi, arkasýný anlatýrken... Babasýnýn elinden yere düþmüþ gazete... Hayatýnda hiç yapmadýðý iki þeyi yapmýþ. Tommy'ye sarýlmýþ ve aðlamýþ... Sabaha kadar konuþmuþlar. Babasý, ertesi sabah iþe gitmek zorunda olduðu halde... "Annem ve kardeþimle daha kolay oldu" diye devam etti Tommy... "Onlar da bana sarýlýp aðladýlar. Yýllardýr bana söylemedikleri, söyleyemedikleri þeyleri anlattýlar. Bütün bunlarý yapmak için bu kadar geç kalmýþ olmama üzüldüm sadece... Ölümün gölgesi üzerime düþünce; kalbimi açýyordum, bana, aslýnda çok daha yakýn olmasý gereken insanlara..." Nefes aldý Tommy..." Bir gün baktým, Tanrý, orada... Hemen yanýbaþýmda duruyor... Ona yalvardýðým zaman, bana gelmemiþti. Onun kendi programý vardý, kendi bildiði gibi yapýyordu. Gerçek olan þu ki, haklýydýn... Ben, onu aramaktan vazgeçtiðim halde, gelip, beni bulmuþtu." - "Tommy" dedim. "Sandýðýndan çok önemli þeyler söylüyorsun, tüm insanlýða... Sen, Tanrý'yý bulmanýn en emin yolunu anlatýyorsun. Onu, sadece kendine ayýrmak, sadece ihtiyaç duyunca aramak iþe yaramaz... Ama hayatýný sevgiye açarsan o, gelir seni bulur. Bunu anlatýyorsun farkýnda mýsýn?" Devam ettim; "Tommy, bana bir iyilik yapar mýsýn, bunlarý gelip sýnýfýmda da anlatabilir misin?" Bir gün tespit ettik. Ama Tommy gelemedi o gün... Ölümle hayatý sona ermemiþti tabii... Þekil deðiþtirmiþ, büyük bir adým atmýþtý sadece... Ýnanmaktan, görmeye geçmiþti... Ölümünden önce son bir defa konuþmuþtuk. -"Söz verdiðim derse gelemeyeceðim, halsiz ve bitkinim hocam" demiþti.. -"Anlýyorum Tommy !" -"Benim yerime onlara sen anlatýr mýsýn hocam, sen anlatýr mýsýn? Herkese, bütün dünyaya, benim için anlatýr mýsýn?" -"Anlatýrým Tommy" dedim. "Anlatýrým, merak etme!"
Ýnsanlara; "Seni seviyorum" demek için, ölümü beklemenize gerek yok, þimdi, hemen þimdi baþlayabilirsiniz... Baþlayýn ki, hayatýnýz güzelleþsin, zenginleþsin..
Hem, þimdi baþlamazsanýz, belki de hiç söyleme þansýnýz olmayabilir...
