Çoook çok eskiden, yeþil bir vadinin içinde bir ýrmak kýyýsýnda kurulu bir köy varmýþ, taa dünyanýn öbür ucunda. Çok eski dedik ya, o zamanlar gündüzleri pek güneþli geçermiþ, yaðmur yaðmadýkça. Geceleri hep yýldýzlý olurmuþ, bulutlar olmadýkça. Köy sakinleri tarýmla uðraþýrlarmýþ, hayvanlar avlarlarmýþ, uçsuz bucaksýz arazilerinden. Sularýný, kaynaðý çok uzakta olan köylerinin içinden geçen, ýrmaktan alýrlarmýþ. Köyde herkes birbirini sever, sayarmýþ. Köyde bir tek kiþinin kalbinde öyle büyük bir sevgi varmýþ ki, bütün köyünküne bedelmiþ. Dolun'un Ýntera'ya olan aþkýymýþ bu. Kýz, Dolun'u bilirmiþ de tanýmazmýþ yakýndan. Dolun dayanamamýþ, bir gün gitmiþ kýzýn yanýna, sormuþ Ýntera'ya onunla evlenip evlenmeyeceðini. Ýntera demiþ ki Dolun'a: "Evlenirim evlenmeye ama benim isteyenim çoktur, her gelen kiþiden ayný þeyi ister benim babam. Ancak babamýn bu isteðini yerine getiren benimle evlenir." Dolun þaþýrmýþ. "Sensin benim kalbimin sahibi." diyerek baþlamýþ sözüne "Senin dileðin benim için bir emirdir, söyle isteðini hemen yapayým." demiþ aþkýna. Ýntera demiþ ki; "Bir çiçek vardýr; yapraklarý gümüþten tomurcuklarý elmastan, onu ister babam, benle evlenmek isteyenden". Dolun, "Bekle beni" demiþ Ýntera'ya,"Hemen gidip getireyim o çiçeði ama nerededir yeri?" Ýntera parmaðýyla göstermiþ akan ýrmaðý; "iþte bu ýrmaðýn kaynaðýndadýr der babam, kýrk gün yürümek gerekirmiþ oraya varmak için ama bir giden bir daha gelmedi þimdiye dek çünkü oralar büyülüymüþ derler, giden geri gelmezmiþ çünkü, buralardan çok daha güzelmiþ oralar." Dolun; "Senden daha güzel ne olabilir ki, bu dünyada?" demiþ Ýntera'ya "Döneceðim o çiçekle, döneceðim çünkü; seviyorum seni çünkü; sensiz anlamý olmaz benim için o güzelliðin." Dolun çýkmýþ yola sonra. Kýrk gün yürümüþ ýrmaðýn yanýndan. Hep ne kadar sevdiðini düþünmüþ Ýntera'yý yol boyunca. Aklýndaki Ýntera'ymýþ, tek amacý ise; o çiçek. Kýrkýncý gün kalkmýþ Dolun sabah erkenden, yüzünü yýkamýþ ýrmaktan, anlamýþ çok yaklaþtýðýný kaynaðýna ýrmaðýn suyunun serinliðinden. Devam etmiþ yoluna sonra. Biraz sonra varmýþ kaynaða, bütün yeþilliklerle çevrili bir göl varmýþ kaynakta, gölün ortasýnda bir adacýk, adacýðýn üstünde de o çiçek duruyormuþ. Anlamýþ Ýntera'nýn anlattýðý çiçek olduðunu, güzelliðinden. Yüzmeye baþlamýþ adaya doðru hemen. Adaya çýkýnca karþýsýnda bir adam belirmiþ Dolun'un. Adam Dolun'a; "Her gülün bir dikeni, koruyucusu olduðu gibi, bende bu çiçeðin koruyucusuyum, eðer almaya geldiysen; ben Salut, izin vermem buna" demiþ. Dolun þaþkýn ve de kararlý bir tonla "Ben o çiçeði alacaðým sonra aþkýma kavuþacaðým." demiþ. "Hiç bir þey beni kararýmdan çeviremez." "O zaman beni biraz dinleyeceksin" demiþ Salut... "Sana neden koparmaman gerektiðini anlatacaðým eðer, hâlâ ikna olmazsan o zaman izin veririm almana." Dolun ikna olmuþ ve çökmüþ yoncalarýn üstüne, baþlamýþ dinlemeye... "Eðer, bir þeyi çok fazla istersen ve engelin yoksa önünde onu alýrsýn. Hayat da böyledir, insan engelleri aþarsa yaþamýna devam edebilir. Bu çiçek de sadece yaþam için bir þeyler yapacaksan engelleri kaldýrýr önünden çünkü; onun da bir görevi var. Bu çiçek, sadece 28 gecede bir açar yapraklarýný ve döker parlayan tohumlarýný göle, bu sayede buradaki sular yükselir ve ýrmaktan taþar gider zamanla. Bu ýrmak sayesinde yaþar bu doðadaki yeþillikler, insanlar, hayvanlar." demiþ Salut. Dolun baþlamýþ düþünmeye eðer, çiçeði koparýrsa kavuþacaktýr sevdiðine ama kuruyacaktýr ýrmaklarý bunun yanýnda. Sonunda çiçeðin baþýna çöker kalýr Dolun. Gümüþ yapraklarýnda kendini görür Dolun, çiçeðin. Yanýnda Ýntera vardýr ama niye mutsuzdur ikisi de. Aslýnda kalbindeki tek endiþeyi görür Dolun. Zaman geçtikçe Dolun'un düþünceleri yoðunlaþýr kafasýnda. Mutsuzluðunu düþünür, çiçeksiz, Ýntera'sýz bir yaþam düþünür. Koparamaz çiçeði günlerce Dolun, artýk yaþamaktan zevk almaz þekilde sadece aþkýný düþünerek beklemeye baþlar olacaklarý. Bir gece çiçek tohumlarýný býrakýrken göle bir tomurcuk da Dolun'un sertleþmiþ kalbinin üstüne düþmüþ, aniden Dolun kalbindeki aþkýnýn büyüklüðü kadar kocaman bir taþa dönmüþ, taþ o kadar büyükmüþ ki, dünyaya sýðmamýþ, gökyüzüne yükselmiþ ve Dünya ile dönmeye baþlamýþ. Böylece Ay olmuþ Dolun'un kalbi Dünya'ya. O günden sonra sadece 28 gecede bir göstermiþ Dolun kalbinin tüm yüzünü, aþkýnýn bütün parýltýsýný diðerlerine. Sadece o gecelerde aydýnlatmýþ Dünya'yý ayný çiçek gibi...
