Gökyüzünde dünyayý yaþarken sonsuz özgürlüðümle birlikte, yaþamý arýyordum ne olduðunu bilemeden... Bir su damlasýydým, güneþin ýþýklarýnda renklerle oynayan, karanlýklarda yýldýzlarla konuþan... Mutluydum rüzgarla birlikte maviliðe savrulurken, mutluydum kuþlarla kanat çýrparken, mutluydum gökkuþaðý olup renkleri saçarken...
Takýlmýþken bir bulutun peþine, görürdüm yaþayanlarý yeryüzünde... Hepsi zamanla koþar gibi, hep bir þeylerin peþinde... Bazen bir kuþun kanadýna karýþýr, uçardým onunla, rüzgâra karþý çýðlýklarla birlikte.
Yaþamý sorardým kuþlara, nedir diye? Özgürlük derlerdi bana... Göklerde özgürce kanat çýrpabilmek, rüzgâra baþ kaldýrmak. Ama yaðmur yaðdýðýnda özgürlükleri elinden alýnýr, aðýrlaþan kanatlarý daha fazla çýrpýnamazdý damlalar karþýsýnda... Sýðýnýrken bir kaya kovuðuna, özgürlüklerini teslim ederlerdi yaðmura, sessizce...
Karýþtým bir gün yaðmur damlalarýnýn arasýna, gücü hissedebilmek için...Topraða karýþmak istedim, çoðalmak istedim, azgýn bir nehir olup akmak istedim, deniz olmak istedim, yaþamý bulmak istedim, yaþam olmak istedim... Terk ettim gökyüzünü güneþe veda edemeden... Altýmda gittikçe büyüyen yeryüzü beni kendine doðru hýzla çekerken daha da büyüdüm, çoðaldým. Koþmaya baþladým bir an önce topraða kavuþabilmek için. Yaþamý hissedebilmek için... Yaþam olabilmek için...
Topraða ilk dokunuþ, ilk sarýlýþ... Sýcaktý toprak, gökyüzünün olamadýðý kadar... Beni sarmaladý þefkatle, beni içine aldý sevgiyle... Sevdim onu... Seviyorum dedim yaþamayý seninle birlikte...Topraðýn derinliklerinde, karanlýk sýcaklýklarda güveni hissettim... Zaman geçtikçe büyüdüm, çoðaldým... Yerimde duramaz hale geldim...
Güneþi özledim... Yýldýzlara merhaba demek istedim.... Terk ettim topraðý. Sýcaklýðýný, þefkatini. Bir sabah çiçekler açarken gökyüzünü gördüm yeniden... Öylesine mavi, öylesine sýnýrsýz, öylesine özgür...
Aktým, gittikçe büyüyerek... Beni sarmalayan topraða dokunarak aktým... Nereye gittiðimi bilemeden... Sadece yaþamý ögrenebilmek için aktým... Benimle çiçekler açtý aðaçlarda, topraktan otlar fýþkýrdý delicesine... Ben onlara yaþamý sunarken, cevap veremediler bana yaþam nedir diye sorduðumda... Büyümek istedim... Daha hýzlý akmak, denize kavuþmak istedim... Aktým gökyüzünün görünmediði ýssýz ormanlarýn arasýndan, yýllardýr kýmýldamaktan korkan taþlarý peþimde sürükleyerek, baþkaldýrýrcasýna ... Baþaklarýn rüzgârla dans ettiði ovalara geldiðimde duruldum... Onlarý seyredebilmek için yavaþladým... Sordum uçuþan kelebeklere yaþamý... Rüzgarla dans mý diye?.. Cevap vermediler bana... Denizi aradým uzaklarda, görebilmek için köpürdüm, taþtým ona bir önce dokunabilmek için.
Sonra bir sabah, daha güneþ ýþýklarýný serpmeye baþlamamýþken dünyaya, uzaklarda maviliði gördüm... Gördüm orada canlýlýðý, baþkaldýrmýþlýðý, hasreti... Kavuþmak istedim bir an önce, sarýlmak istedim... Koynuna girmek istedim bir sevgili gibi... Seviþmek istedim onunla... Yaþamý istedim ondan... Dokunduðumda denize, balýklar kaçtý benden, suyum karýþtý denize... Bir oldum onunla...
Ufacýk bir damlaydým, bulut oldum, toprak oldum, deniz oldum, okyanus oldum. Kapladým dünyayý canlýlýðýmla. Dalgalarla oynarken derinliklere karýþtým... Derinliðin sessizliðinde güzellikleri buldum... Yaþam gizlenmiþ güzellikler midir diye sordum denize? Cevap alamadým... Ýnsan olmak istedim... Yaþamýn ne olduðunu öðrenirim diye...Döl oldum genç bir erkeðin ateþli vücudunda... Yýldýzlý bir gecede can oldum bir diþiyle... Büyümeye baþladým içinde olduðum insana fark ettirmeden... Büyüdüm, büyüdüm...
Ayný toprak gibi sýcak ve karanlýk bu yer bana güven verdi, huzur verdi... Zaman geçtikçe, yerime sýðamaz hale geldim... Güneþe sarýlmak istedim... Yýldýzlarý görmek, denizle konuþmak istedim... Yaþamý insanlara sormak istedim... Iþýkla tekrar kavuþtuðumda özgürlüðümü hissettim yeniden... Küçük bir su damlasýyken gezdiðim gökyüzünü yeniden görebilmek mutluluk verdi...
Büyüdüm zamanla... Diðer insanlarla birlikte, zamanla birlikte... Sordum insanlara yaþam nedir diye?.. Cevap veremediler... Bir gün aþýk oldum birisine, neden diye sormadan kendime... Bir kuþ gibi özgürce, bir nehir gibi delicesine akarak, bir deniz gibi sýnýrsýzca sevdim birisini... O zaman anladým ki; YAÞAM SEVGÝDÝR... SADECE SEVGÝ.
