Bir zamanlar gökyüzünde birbirlerini gerçekten çok seven bir bulutla yýldýz vardý... Bulut gökyüzünün en þeker, en pembe bulutu yýldýzsa; en parlak, umudu en çok yansýtan yýldýzýydý...
Gökyüzündeki her varlýk onlarýn sevgisini kýskanýrdý... Tatlý bir kýskançlýktý onlarýnkisi... Ama biri vardý ki; bulut ve yýldýzýn ayrýlmalarýný yürekten istiyordu... Hem de yýldýzýn en yakýn arkadaþý olmasýna raðmen...
Bulut biraz saftý, kimseyi kýramazdý... Yýldýzsa bulutu için elinden gelen her þeyi yapabilir, herkese meydan okuyabilirdi... Zaten onun için bir bulutu bir de çok sevdiði dostu peri vardý... Bir derdi olduðunda gider periye anlatýrdý... Nereden bilebilirdi ki, perinin bir gün bunlarýn hepsini yýldýzla bulutun ayrýlmalari için kullanacaðýný?
Bir gün nazar deðdi bulutla yýldýza... Hiç yoktan bir sebepten tartýþtýlar. Bulut, çekti gitti, hatalý olmasýna raðmen. Yýldýzsa "Nasýlsa bulutum beni seviyor, dönecektir." diye düþündü... Fakat hiç bir þey beklendiði gibi gitmedi... Bulut dönmedi. Kim bilir, belki de cesaret edemedi dönmeye. Tek bir gerçek vardý ki: O da; ikisinin de çok üzgün olduklarýydý...
Gökyüzündeki iyilik melekleri bile aðladýlar onlarýn durumlarýna ama ne fayda...
Ertesi gün yýldýz olanlarý en yakýn dostu periye anlattý... Periyse göstermelik bir hüzne büründü... Eline büyük bir fýrsat geçmiþti. Artýk hayatý boyunca kýskandýðý kiþiye karþý kozlarý vardý elinde. O kiþi, en yakýn dostu yýldýz olmasýna raðmen kullanacaktý kozlarýný... Hem de büyük bir zevkle...
Bulutun yanýna gitti ve yýldýzýn artýk onu sevmediðini söyledi. Bulutsa üzüldü, boynunu büktü ama elinden hiç bir þey gelmeyeceðini düþündü... Çünkü yýldýz inatçýydý.. Bir kere olmaz dediyse, bir daha olur demezdi. Peri de bulutun bu üzgün durumundan yararlanýp ona olan sevgisini itiraf etti... Bulut da kimseyi kýramadýðý için perinin, yýldýzýnýn yerine geçmesine izin verdi...
Yýldýz, günlerce bulutunun dönmesini, ondan af dilemesini bekledi... Ama bulut gelmedi. Bir gün yýldýz, bulutun yanýna gidip, konuþmaya karar verdi. Gece yola çýktý.
Bulut, dostu sandýðý periyle birlikte ayda eleleydi... Melekler dayanamayýp, tüm olan biteni anlattýlar yýldýza... Çok üzüldü ve çaresiz, döndü arkasýný gitti... Yavaþ yavaþ sönmeye baþladý...
O günden sonra yýldýz söndü, ýþýk veremez oldu.. Bulutsa artýk ne o kadar pembe, ne de o kadar kadifeydi.
Yýldýz, ilk zamanlar her þeyden vazgeçti, hayata küstü... Ama kolay pes etmezdi. Kýsa bir süre sonra hayatýyla ilgili o önemli kararý verdi.
O güne kadar hiç görmediði güneþin yanýna gidecekti ve biraz daha ýþýk isteyecekti ondan. Çok geçmeden daha önce hiç görmediði güneþin yanýna gitti... Ondan yansýtmasý için biraz daha ýþýk istedi... Güneþ ýþýk yerine sevgisini verdi yýldýza...
O gün bu gündür yýldýz, dünyaya güneþin sevgisini yansýtýr.... Bulutsa; hep gözyaþlarýný akýtýr dünyaya... Bir de yüreðinde kopan fýrtýnalarý...
