Ateþ bir gün suyu görmüþ yüce daðlarýn ardýnda sevdalanmýþ onun deli dalgalarýna. Hýrçýn hýrçýn kayalara vuruþuna, yüreðindeki duruluða Demiþ ki suya: Gel sevdalým ol, Hayatýma anlam veren mucizem ol...
Su dayanamamýþ ateþin gözlerindeki sýcaklýða al demiþ; Yüreðim sana armaðan... Sarýlmýþ ateþle su birbirlerine sýkýca, kopmamacasýna...
Zamanla su, buhar olmaya, ateþ, kül olmaya baþlamýþ. Ya kendisi yok olacakmýþ, ya aþký... Baþtan alýnlarýna yazýlmýþ olan kaderi de yüreðindeki kederi de alýp gitmiþ uzak diyarlara su...
Ateþ kýzmýþ, ateþ yakmýþ ormanlarý... Aramýþ suyu diyarlar boyu, günler boyu, geceler boyu Bir gün gelmiþ, suya varmýþ yolu Bakmýþ o duru gözlerine suyun, biraz kýrgýn, biraz hýrçýn.
Ve o an anlamýþ; aþkýn bazen gitmek olduðunu. Ama gitmenin yitirmek olmadýðýný.... Ateþ durmuþ, susmuþ, sönmüþ aþkýyla.
Ýþte o zamandan beridir ki: Ateþ sudan, su ateþden kaçar olmuþ..
Ateþin yüreðini sadece su, Suyun yüreðini Sadece ateþ alýr olmuþ...
