Adamýn biri, ilk defa gittigi küçük bir kasabada þaþkýn þaþkýn gezindikten sonra yol kenarýnda duran bir arabanýn yanýna sokulmuþ ve arka koltukta tek baþýna oturan çocuga: - Buralarýn yabancýsýyým, demiþ. Parkýn hemen yanýbaþýndaki fýrýný arýyorum. Çok yakýn oldugunu söylediler. Çocuk, arabanýn penceresini iyice açtýktan sonra: - Ben de buraya ilk defa geliyorum, demiþ. Ama sag tarafa gitmeniz gerekiyor herhalde. Adam, çocugun da yabancý olmasýna ragmen bunu nasýl anladýgýný sormuþ ister istemez. Çocuk: - Ihlamur çiçeklerinin kokusunu duymuyor musunuz? diye gülümsemiþ. Kuþ cývýltýlarý da oradan geliyor zaten. - iyi ama, demiþ adam. Bunlarýn parktan degil de tek bir agaçtan gelmedigi ne malum? - Tek bir agaçtan bu kadar yogun koku gelmez, diye atýlmýs çocuk. Üstelik, manolyalar da katýlýyor onlara. Hem biraz derin nefes alýrsanýz, fýrýndan yeni çýkmýþ ekmeklerin kokusunu duyacaksýnýz. Adam, gözlerini hafifce kýsarak denileni yaptýktan sonra, cebinden bir kagýt para çýkartýp teþekkür ederken farketmýþ onun kör oldugunu. Çocuk, ise, konuþurken bir anda sözlerini yarýda kesmesinden anlamýþ, adamýn kendisini farkettigini. Iþýga hasret gözlerini ondan saklamaya çalýþýrken: - Üc yýl önce bir kaza geçirmiþtim, demiþ. Görmeyi o kadar çok ozledim ki. Sizinkiler saglam öyle degil mi? Adam, çocugun tarif ettigi yerde bulunan fýrýna yönelirken: - Artýk emin degilim, demiþ. Emin oldugum tek sey, benden iyi gördügündür
