Hikayeye göre;Ýtalyan yazar Lucianno düþünce suçlusuydu.4 metre karelik bir hücreye mahkum oldu,hem de tam 17 sene için ! O kahrolasý hücreye yerleþtiði birinci gün,her þey normaldi.Aradan birkaç hafta geçti.Lucianno düþünmeye baþladý.Burada 17 sene nasýl geçer... Aradan aylar geçti.Sanki her geçen gün biraz daha mahkum oluyordu zavallý hücresine.Bir sabah bir karýncanýn burnunu ýsýrmasýyla uyandý Lucianno.Onu büyük bir titizlikle parmaðýnýn ucuna alýp 'acaba ' dedi. ! 'Acaba bu karýncayý yetiþtirip kendime bir dost yapabilir miyim? ' dedi.Kaybedecek bir þeyi yoktu ve bu denemeye deðerdi.Karýncayý yaný baþýnda duran küçük sehpanýn üzerine koydu.Karýnca karýncalýðýný yapýp,kaçmaya çalýþtýysa da Luci býrakmadý onu.Etrafýný çevirerek karýncanýn kaçmasýna engel oldu.Onunla konuþmaya ve onu eðitmeye kararlýydý.Baþarabilirse yalnýzlýðý sona erecekti.Karýnca ile tam üç sene uðraþtý.Karþýlýksýz olsa da konuþtu ve dertlerini anlattý ona.Birde isim taktý karýncaya.Tito... Bir sabah Tito' sunun ona günaydýn demesiyle uyandý Lucianno.Bu duyabileceði en muhteþem sesti.Büyük bir heyecanla yataðýndan dýþarýya fýrlayýp baðýrmaya baþladý:Konuþtun,Tito sen konuþtun.Nihayet konuþtun.Günaydýn,günaydýn,binlerce günaydýn dostum... Artýk bir dostu vardý Lucianno'nun ve bunu hiç kimse bilmiyordu.Tito'nun varlýðý yazarýn en büyük sýrrýydý.Kimse duymamalýydý.Gardiyan duymamalý bu rüya bitmemeliydi.Bu büyük dostluk tam 17 sene sürdü.Hiç kimse bilmedi Tito'yu.Lucianno,Tito'ya tüm bildiklerini öðretti.Konuþmayý,okumayý,yazmayý,dans etmeyi,þarký söylemeyi,fikir üretmeyi...Bildiði her þeyi öðretti.Kah aðladýlar,kah güldüler... Aradan tam 17 yýl geçti ve bir gün asýk suratlý soðuk yüzlü gardiyan demir kapýyý araladý.Hazýrlan yarýn çýkýyorsun,dedi beton sesli gardiyan.Gardiyan gittikten sonra Lucianno aðlayarak karýncaya döndü. 'Bitti Tito.Bitti büyük dostum.Yarýn çýkýyoruz,yarýn özgürüz.' dedi.Tito'da aðladý.Yazar Titoya sordu,'Söyle dostum yarýn çýkar çýkmaz ilk ne yapalým ?'Tito:'Gidelim bir bara ve hayvan gibi içelim' dedi Gülüþtüler.Sabaha kadar uyumadýlar.Hayal kurup bu bu fare kapanýndan farksýz, lavabolu dikdörtgenin ilk defa tadýný çýkardýlar.Bir anda sanki hücre geniþlemiþ gibiydi... Sabahýn ilk ýþýklarýyla son kez açýldý demir kapý.Kapýdan çýkarken son kez geri döndü ve ranzasýna baktý italyan yazar.Sadece þu iki kelimeydi aðzýndan dökülen:'Vay be...'Dýþarý çýktýlar... Tito Lucianno'nun omzundaydý.Sabahýn körüydü ve mevsim kýþtý.Kar lapa lapa yaðýyordu.Lucianno bavulunu havaya fýrlattý ve 'özgürlük' diye baðýrdý.Tito da baðýrdý.Yaðan kar umurlarýnda deðildi.Yürüdüler kara inat yürüdüler.Özgürlük sýcaklýðýna kar mý dayanýr kýþ mý... Nihayet bir barýn önüne geldiler.Tito sordu "Þimdi biz buraya girebilecek miyiz?" Avazý çýktýðý kadar 'biz artýk özgürüz 'diye baðýrdý Lucianno.Ýçeriye girdiler.Ýçeride sýzmýþ kalmýþ üç beþ adamla kasanýn baþýnda uyuya kalan barmenden baþka kimse yoktu.Bir masaya oturdular... Bir ara Lucianoo'nun gözü masanýn yanýndaki aynaya iliþti.Hapisten çýktýðýnda yaptýðý gibi yeniden mýrýldandý 'vay be 'Saçlarý bembeyaz olmuþtu,yüzü buruþ buruþtu.Yaþlanmýþtý Lucianno.Tebessümüne aradan sýzan birkaç damla göz yaþý karýþtý. !Barmen bize iki bira getir ' diyebildi titrek bir sesle.Barmen yerinden fýrlayýp biralarý getirdi.Bir adamýn iki tane bira istemesinin sebebini bilmiyordu.Bilmesi de gerekmiyordu,bilmekte istemiyordu zaten.Biralarý býraktý ve kuþ tüyü kasasýna geri döndü... Lucianno omzundaki dostunu bardaðýn içine attý.Ýçtiler.Tito da içti.Ýçtikçe keyiflendiler.Bir ara Tito bardaktan fýrlayýp masanýn üzerinde dans etmeye baþladý.Elini yüzüne koyup masanýn üzerine yaslanmýþ olan Lucianno büyük bir gururla kendi yetiþtirdiði dostunun dansýný izledi.Bir an durdu ve 'ne günlerdi be Tito ' dedi.Dertleþtiler,biraz sonra yine dans etmeye baþladý Tito... Tito dans ediyor.Lucianno korkunç bir keyifle bu muazzam manzarayý izliyordu.Bunu mutlaka birilerine anlatmalýydý.Ýyi bir þey yapmanýn belki de en keyifli yanýydý onu biriyle paylaþmak.Ama Lucianno bu keyfi 17 sene hiç yaþamamýþtý... Özgürlüðünün bu birinci gününde,yýllarca gizli tuttuðu bu büyük ve onur verici sýrrý birileriyle paylaþmalýydý.Etrafýna baktý,barmenden baþka kimse yoktu.'Barmen,barmen !'diye seslendi.Barmen yarý uykulu,Lucianno'nun masasýna geldi.Lucianno dans eden Tito'yu iþaret ederek ,büyük bir heyecanla 'Barmen þuna bir baksana,þuna bir bak...'dedi.Barmen sessizce parmaðýný Tito'nun üzerine götürdü.'Çok af edersiniz beyefendi !'diyerek Tito'yu ezdi... Lucianno için Tito,en büyük dosttu,17 yýllýk emekti.Barmen içinse öylesine bir böcekti...
