Bu bir fýkra yada masal deðil bu gerçek acý bir gerçek. lütfen okuyun ve destek verin. bu yazýyý yazan bir çanakkale þehidinin torunu. çanakkale gezimizde dedesininin, deðil kabrini adýnýn yazýlý olduðu bir taþ parçasý bile bulamadýk. bunun yanýnda anzaklarýn isimlerini ve mezar taþlarýný teker teker gezip okuyabildik. dikkatinizi bir þeye çekmek istiyorum burasý TÜRKÝYE. orada mezar taþlarýný kolayca bulmamýz gereken þehitlerin uðruna can verdiði ülke.
Soðuk bir Mart günü... Çanakkale, Gelibolu yarýmadasý... Binlerce askerimiz, þehidimiz Gelibolunun çeþitli yerlerinde yatýyor: Anafartalar'da, Bomba Sýrtýnda, Ertuðrul, ;Ölüm(morto) Koyu'nda, Kanlý Sýrtta, kýsaca Yarýmadada bastýðýmýz her yerde... Hâlâ topraktan þehitlerimize ait kemiklerin çýktýðý söyleniyor.
Yurdun hemen hemen her yerinden gelen ziyaretçiler... Kimi þehit dedesini, bir yakýnýný aramak, kimileri ise þehitleri yâd etmek için, dua etmek için gelmiþler...
Þehit dedesi, bir yakýnýný veya hemþerisini arayanlar hayal kýrýklýðýna uðruyor; zira bizim þehitlerimizin býrakýn doðru dürüst bir kabri, yapýlan çeþitli anýtlarda, yazýtlarda ismi bile yok, esamesi okunmuyor. Kimin nerede yattýðý, ne oduðu belli deðil.
Anadolu'nun baðrýndan kopup anasýný, babasýný, eþini, çocuðunu, gençliðini terk edip "Vataným namusum elden gitmesin" diye burada þehit düþen 253 bin Mehmetçik maalesef -bazý istisnalar hariç- KAYIP ! Çok hazin bir tablo !
Ýngilizler, ilk anýt mezarlýðýný 1927 yýlýnda yapmýþlar ve Lozan'da buralarýn koruma altýnda olmasý için madde koydurmuþlar. Fransýzlar ise 1930 yýlýnda Ölüm Koyu'nda ölen askerlerinin mezarlarýný yeniden tespit edip buradaki 2236 askerin adlarýný yazmýþlar. Avusturalyalýlar, Yeni Zelandalýlar, hepsinin buralarda anýt mezarlýklarý var. Nerede askerleri çarpýþmýþ ve ölmüþ ise bu askerlerini topraktan çýkarýp kimlik tespiti yaparak defnetmiþler, mezarlýklar yapmýþlar üstelik bakýmlý ve düzenli. Ölen askerlerin isimlerini de tek tek yazmýþlar. Binlerce kilometre ötelerden Yeni Zelanda'dan, Avusturalya'dan,
Fransa'dan, Ýngiltere'den, kalkýp gelen biri, buradaki dedesinin, akrabasýnýn nerede yattýðýný görebiliyor. Ne güzel bir vefa örneði!
Ya biz? Conk Bayýrý'nda Anzak askerlerinin isimlerinin yazýldýðý anýt mezarlarýnýn yanýnda bulunan þehitlerimizin kemikleri, 1985'te yoplkanýp hepsi bir mezara koyulmuþ, tek bir mezara toplu halde... Burada kimin yattýðý belli deðil, isim yok (!)
1997'de yapýlan 57. Alay þehitliði ve 1993'te yapýlan Sargý Yeri Þehitliði ile Nuri Yamut Anýtý'ndan baþka kabrimiz, þehitliðimiz yok ! Bunun dýþýnda 1954 yýlýnda yapýmýna baþladýðýmýz 1960 yýlýnda kýsmen, güç bela tamamlanan, 2004 yýlýnda yeniden restore edilen Hisarlýk Tepesi'ndeki anýt. Ayrýca bazý heykeller, yazýtla... Yarýmada'nýn her yerine birer heykel, yazýt yapmýþýz.
Fakat hiçbiri kabrin yerini tutmuyor. Kabir bir baþkadýr bizim kültürümüzde. Kabirde manevi bir hava olur daima. Kabir ziyaretlerinde dualar okunur, kur'an okunur... Anadolu'daki kabir ziyaretleri de böyledir.
Binlerce kilometre dedesini veya bir yakýnýný görmeye gelen Ýngilizler, Fransýzlar, Avusturalya ve Yeni Zelandalýlarýn bu imkâný varken, ben kendi yurdumun sýnýrlarý içindeki yerde þehid dedemin yattýðý yeri göremiyorum! Býrakýn kabrini, yazýtlarda ismine bile rastlayamýyorum! Nerede benim þehit dedemin kabri? Doksan yýl geçmiþ. Þimdiye kadar buradaki þehitlerin yattýðý yerler tespit edilip týpký Ýngilizler, Fransýzlar ve Anzaklarýn yaptýklarý gibi, mezarlýklar, þehitlikler yapýlamaz mýydý? Birkaç heykelle, anýtla, göstermelik þehitlikle bu suç örtbas edilebilir mi?
Þehitlerin deðil ama bizim bu kabirlere ihtiyacýmýz var. Hemde çok! Yeni neslin; çocuklarýn, gençlerin ihtiyacý var. En çok ihtiyacý olanlarda devletin yönetimine talip olanlar, devleti yönetenler. Onlarýn bu görevlere gelmeden önce muhakkak "ÇANAKKALE RUHU" nu anlamalarý lâzým. Çanakkale'yi yaþamalarý, Çanakkale'yi görmeleri lâzým.
Zararý trilyonlara varan KÝT'lerin lojmanlarýný, hatta en gözde turistik yerlerde bu kurumlarda çalýþanlar için yaz kamplarýný eksiksiz yapan bürokrasimiz, "devlit-i âlimiz(!)" bu kabirleri þimdiye kadar -herhalde parasýzlýk sebebiyle, belki de baþka bir sebeple- niye yapmamýþlar? Bunda bir kasýt mý var?
Hadi devletimiz yapamadý diyelim. Pekiyi nerede bizim sivil toplum örgütlerimiz? Nerede iþ adamlarýmýz? Nerede vakýflarýmýz? Nerede bu millet? Nerede, nerede? Bunun maliyeti nedir ki?
Yazýk, hemde çok yazýk! Bu ayýp bir an evvel düzeltilmelidir. Þehitlerimize saygý ve minnet borcumuz var. Bunu herkesin bilmesi lâzým, bu saygýsýzlýk ve vurdumduymazlýk için utanýyorum, haykýrýyorum! Þehidimin kabrini arýyorum! Nerede benim þehit dedemin mezarý?
