Julia Dixon, kazayla anahtarýný evde unutmuþ ve sokakta kaldýðý sýrada postacý ona doðru yaklastý.? -Bayan Dixon! Üzgün görünüyorsunuz, bir sorun mu var? -Ne yapacaðýmý bilmiyorum. Kapýda kaldým. Anahtar evde ve yedeðini býraktýðým komþum þehir dýþýnda. Kocamda anahtar var, fakat o da þehir merkezinde bir otelde konferansa katýldý. Ona ulaþabileceðimi sanmýyorum. Eve nasýl gireceðim?? Postacý kadýný sakinleþtirmeye çalýþtý ve ona bir çilingir çaðýrmasýný tavsiye etti. -Sanýrým yapabileceðim tek þey bu, fakat doðruyu söylemek gerekirse, çilingirler dünya kadar para alýyorlar. Oysa þu anda üzerimde bir kuruþ bile yok.? Postacý kadýnýn derdine ortak oldu. Kadýnýn baþka çaresi yoktu.? -Gitmem gerekiyor, buyrun mektubunuzu. Kim bilir,içinde belki sizi neþelendirecek güzel haberler vardýr.? Julia zarflara baktý. Kardeþi Jonathan'dan bir mektup vardý. Geçen hafta onlarý ziyaret etmiþ ve birkaç gün kalmýþtý. ? Neden bu kadar çabuk mektup yazdý acaba?? diye mýrýldandý Julia. Zarfý yýrtýp açtýðýnda, avucuna bir anahtar düþtü. Mektupta þunlar yazýlýydý: -Sevgili Julia. Geçen hafta sizde kalýrken, siz alýþveriþe gittiðinizde kazayla kapýda kaldým.Komþunuzdan yedeðini istedim ama geri vermeyi unuttum. Bu mektupta onu da gönderiyorum.? Kapalý bir kapýyla yüz yüze gelmiþ ve kendinizi ümitsiz hissediyorsanýz, bilin ki tüm kapýlar zamaný gelince içeri girmeniz için ardýna kadar açýlacaktýr.
