Babam askeri personel olduðundan sýk sýk yer deðiþtiriyorduk.Her gittiðimiz yeni yere alýþmak hepimizi yoruyordu.Ýþte yine yeni bir yere gelmiþtik.Allahtan okulumuz bitmiþti ve öyle gelmiþtik.Þirin bir mahalleydi burasý,evler müstakil ve bahçeli, sokaðýn sonunda bir çocuk parký vardý,belediye tarafýndan yaptýrýlan salýncak,kaydýrak ve tahtaravalli kopmuþ veya iyice yýpranmýþtý,kalan demirlerinde mahallenin çocuklarý kendilerine göre eðleniyorlardý.Sabah kahvaltýmý yapmýþ,annemin öðleden sonra gelecek misafirleri için sipariþlerini almýþ ve temizlik yapacaðým bahanesi ile kapý diþarý edilmiþtim evden.Bir süre bahçe kapýsýndan sokaðý izledim.Parkta yine bir sürü çocuk gürültülü biçimde oynuyordu.Ýlk okulu bitirmiþ orta okula gidecektim artýk.Kimseyi tanýmýyordum,oysa annem çýk bak bir sürü çocuk var oynarsýn onlarla demiþti.Nasýl tanýþacaktým ki onlarla,mutlaka kavga ile olacaktý bu.Çok sýk yer deðiþtirdiðimizden sokak kavgalarýna alýþkýndým artýk. Haydi bakalým diyerek parkýn yolunu tuttum,topumu da götürüyordum,belki maç bahanesi ile tanýþacaktýk çocuklarla.Çocuklar beni görünce garipsediler önce,aralarýnda fýsýldaþtýlar,salýncak demirinin en üstüne çýkmýþ iri bir çocuk çevik bir hareketle atladý yere,yanýma gelerek,hoþ geldin mahallemize dedi gülerek,ben mustafa,herkes bana ayý mustafa da der ama,senin böyle demeni tavsiye etmem,Gülümsedim içimden açýk sözlü bir çocuktu bu,sonra diðerlerini de çaðýrdý,teker teker tanýþtýk onlarla da,çocuklarýn lideriydi adeta mýstýk,tüm çocuklar onun sözünden çýkmýyordu,genelde oyunlarý o kuruyordu ve bozuyordu. Ben de fena sayýlmazdým,spora yatkýndým,mýstýðýn yaptýðý en zor hareketleri ben de yapabiliyordum,o nedenle mýstýkla çok iyi bir arkadaþlýðýmýz baþladý,ikimizde liderdik mahallede.O yaz mükemmel geçti benim için,bu arada orta okula da yazýlmýþtýk, hatta mýstýkla ayný sýnýfta okuyacaktýk.Ailelerimiz de çok iyi anlaþmýþtý.Bazen yemekleri filan beraber yerdik onunla.Çok ilginç bir insandý o,bazen odasýnda kaplumbaða yavrularý,bazen sapanla kanadýný kýrdýðý sonrada iyileþtirmek için çabaladýðý kuþlar,bir akvaryumda dereden yakaladýðý balýklar ve kurbaða yavrularý.Bir ipe sakýz baðlayýp yer altýnda yaþayan örümcekleri yakalamayý mýstýktan öðrenmiþtim. Okullarýn açýlmasýna bir hafta filan vardý,biz bir akþam vakti yine parkta toplanmýþ mýstýðýn öðreteceði zor hareketleri yapmaya çalýþýyorduk.Bir çocuk atladý ortaya,ya bakýn haydi güreþ yapalým bu defa,hatta sen mýstýkla güreþ,eminim onu yenebilirsin sen.Çünkü bu güne kadar onu kimse yenemedi.Yüzüm aydýnlandý birden,çocukalr bana bu kadar güveniyorlardý. Heyecanlandým,ayrýca gururum da okþanmýþtý.Pehlivan edasýyla gömleðimi çýkardým ortaya yürüdüm,olur dedim,neden olmasýn? Mýstýk yüzünü buruþturdu,hayýr dedi,ben seninle güreþmem,"neden dedim? Alt tarafý bir güreþ,haydi þu çocuklara gösterelim" yine hayýr dedi,seninle güreþmek istemiyorum,içimden belki yenileceðinden korkuyor diye bir his geçti,bu düþünce beni daha da azdýrdý,haydi dedim yoksa çocuklar senin korktuðunu snacak. Pekala dedi,haydi o zaman baþlayalým.Güreþimiz yarým saat kadar sürdü,yeniþemedik,mýstýk boy ve cüsse olarak benden çok iri olmasýna raðmen beni yenemedi,birden ayaða kalktý sinirliydi,bu kadar yeter dedi,ben eve gidiyorum. Aðýr adýmlarla giderken arkasýný dönmeden"Arkadaþlarýn birbirlerine,hele baþkalarýna kanýtlayacaklarý üstünlükleri yoktur" dedi.Buz gibi oldum o an,anlamýþtým,mýstýk beni bilerek yenmemiþti.Aðlamaklý oldum,aðlayamadým. Orta ikiyi bitirdiðimiz yýl yeni bir yere taþýndýk.Ama sýk sýk mektup yazýyorduk.Gerçi hep ben yazardým,mýstýk pek yazmayý sevmezdi,bahanesi de "yüzünü göremedikten,karþýlýklý oturup konuþamadýktan sonra yazmak saçma geliyor" olurdu. Lise sona giderken okul takýmýnda oynuyordum.Liseler arasý futbol turnuvasýnda finale çýkmýþtýk.Ýlk yarýyý 1-0 yenik kapamýþtýk.Soyunma odalarýna giderken,birden onu gördüm.Mýstýk gelmiþti.Uzamýþ,baya irileþmiþti.Yüzünde hala o kocaman gülümsemesi duruyordu.Hasretle kucaklaþtýk,konuþtuk,Ýkinci devrede bir gol atarak beraberliði saðlamýþ,penaltýlarda elenmiþtik.sahadan ayrýlýrken çok yorgundum,üzgündüm, mýstýk geldi kucaklayarak havaya kaldýrdý."Boþ ver dedi,sen elinden geleni yaptýn,bu önemli" Yýllar yýlý kovaladý,üniversite yýllarý,yeni arkadaþlýklar,mýstýkla pek haberleþemiyorduk,en son düðününde gördüm onu, eþi de onun gibi iri yarý neþeli bir kýzdý,seneden seneye telefonla filan görüþüyorduk artýk,ben de öðretmen olarak anadolu köylerine yol almýþtým.Dün okul bahçesinde birbiri ile kavga eden iki çocuðu karþýma alarak dedim ki, "Arkadaþlarýn birbirlerine,hele baþkalarýna kanýtlayacaklarý bir þeyleri yoktur." Mýstýk benim en iyi arkadaþýmdý,þimdi nerede mi? Bilmiyorum desem yalan olurmu?
