Filozof öðrencisine yeni bir ders vermek için yanýna çaðýrýr.Öðrencisi merakla yanýna gelir.Ortada hazýrlanmýþ bir masa ve çok uzun saplý kaþýklar vardýr.Merakla sorar ama cevap alamaz.Filozof ilk grubun yemeðe gelmesi için iþaret verir.10 kiþilik grup içeri girer ve hemen masada yerlerini alýrlar.Çok aç olduklari içinmi,yoksa bedava bulduklarý yiyecekten daha fazla yemek içinmi bilinmez; saldýrýrcasýna yemeye baþlarlar! Ancak yemeklerin çoðu yere ve masaya dökülür.Ortada yenecek yemek kalmamýþtýr ama kimsede doymamýþtýr.Onlar gider. Tekrar bir masa hazýrlanýr ve yine çok uzun saplý kaþýklar konur masaya.Diðer grup caðýrýlýr.Gelen ikinci grup,sakin bir þekilde masaya oturur,herkes kaþýðýyla aldýðý yemeði karþýsýndakine uzatýr.Yemek bittiðinde ise herkes doymuþ ve etraf tertemizdir. Filozof öðrencisine döner ve der ki; YASAMI BOYUNCA KENDINDEN BASKASINI DÜÞÜNMEYENLER,HAYAT SOFRASINDAN AÇ KALKMAYA MAHKUMDUR!
