Evvel zaman içinde deniz kenarýnda küçük bir köy varmýþ. Bu köyün halký denizcilikten baþka iþ bilmezmiþ. Yaþlý, genç, kadýn, erkek bütün köy halký denizle uðraþýr, hayatlarýný mavi sularýn kendilerine saðladýðý nimetlerden faydalanarak sürdürürmüþ. Dýþ dünya onlara kapalýymýþ. Deniz insanlara, insanlar birbirlerine yardým ederlermiþ. Kimi balýk avlar, kimi að örer, kimi sünger çýkarýr, kimi tekne yapýmýnda uzmanlaþmaya çalýþýrmýþ. Bir de herkesin hayalini süsleyen bir iþ varmýþ: Beyaz Kaptan'ýn denizaþýrý gemisiyle uzun seferlere çýkýp, ticaret yapmak. Böylece bilinmezi bilmek, görülmeyeni görmek, tadýlmayaný tatmak mümkünmüþ çünkü. Ama Beyaz Kaptan yanýnda çalýþacaklarý çok zorlu sýnavlardan geçirip seçtiði için, bu öyle herkesin gerçekleþtirebileceði türden bir hayal deðilmiþ. O seferlere çýkabilmek için gözüpek olmak, geride býrakabilmek, denizden baþka bir þeye aþýk olmamak gerekirmiþ. Gemi sefere çýktý mý, beþ altý aydan önce dönmezmiþ köye. Her geliþinde genç kýzlarýn dört gözle beklediði kumaþlarý, süs eþyalarýný, köyde bulunmayan faydalý otlarý ve alýþveriþ karþýlýðýnda aldýklarý deðerli þeyleri boþaltýr, insanlarýn satmak istediði mallarý yükledikten sonra yeni bir sefere çýkarmýþ. Geminin mürettebatý sadece bu deðiþ tokuþ için karaya iner, yükleme iþi bittikten sonra onlarý gören olmazmýþ. Beyaz Kaptan'sa sadece miço ile çýmacý geminin törensel yanaþmasýný gerçekleþtirirken kaptan köprüsünde belli belirsiz görülürmüþ. Geminin miçosu limana her yanaþmalarýnda, çýmacý dostunu görünce büyük bir keyifle halatý fýrlatýr, çýmacý da büyük bir maharetle halatý havada yakalayýp tek bir harekette babaya dolarmýþ. Bu ikisinin ustalýk dolu hareketlerini izlemek köy halkýnýn en sevdiði þeylerden biriymiþ. Birbirlerinin gözlerine baktýklarýnda dostluðu gören miço ile çýmacý, köy halký kendilerini alkýþladýkça daha da büyük bir þevkle sarýlýrlarmýþ iþlerine. Kaptan belki deniz aþkýyla yýllar önce terkettiði köyü daha fazla görmenin rahatsýzlýðý, belki de geride býraktýðý karýsý, oðullarý ve kýzý tarafýndan görülmenin korkusuyla, uzaktan izlermiþ olanlarý. Sonrasý yine açýk deniz, sonrasý yine uzun bir sefer. Kaptan herkesin gerçeðinin ayrý olduðuna ve herkesin bir gün kendi gerçeðini bulacaðýna inanýrmýþ. Hatta miçosuyla çýmacýnýn bir kayanýn üstüne oturup sohbet ettiklerini gördüðü gün, "Ah deli çocuk, bilmez misin ki denizcinin dostu, denizdedir" demiþ kendi kendine ama hiç karýþmamýþ bu imkansýz dostluða. Limana bir sonraki yanaþmalarýnda miço gelip de "Ah Kaptan ah, denizcinin dostu denizdeymiþ." deyince içinin cýz edeceðini bile bile karýþmamýþ. Bir gün köye çeþit çeþit malý getirirken, yerle göðü bir eden korkunç bir fýrtýnaya yakalanmýþlar. Usta denizci köye yanaþtýklarýný biliyormuþ ama deniz fenerini göremediði için bir türlü gerekli manevralarý yapamýyormuþ. Neden sonra denzi fenerinden cýlýz bir ýþýðýn yükseldiðini görünce rahatlamýþ. Tam dümeni köye kýracakken, yaðmur damlalarýnýn kanatlarýna kýrbaç gibi inmesine aldýrmayan bir papaðan gelip konmuþ omzuna ve dile gelmiþ: "Babasý terkettiðinden , aðabeyleri de denize sýrtlarýný döndüklerinden beri lanetli damgasýyla yaþayan mavi gözlü ceylan, sýrf gemin karaya oturmasýn diye canýný ortaya koyup yaktý bu gece feneri. Ama köyün utanç içindeki halký lanetlidir deyip güvenmedi ona, delidir deyip dýþladý, her zaman olduðu gibi suçladý. Þimdi incecik bedeni buz gibi gecenin ortasýnda geminin limana yanaþmasýný bekliyor. Kimbilir belki de gizli bir sevdanýn cesaretiyle tek baþýna fýrtýnayla savaþýyor." Beyaz Kaptan bu sözleri duyar duymaz önce kendisiyle sonra da miçosuyla yüzyüze gelmiþ. Ve bir anda fýrtýnayý korkutan bir sesle gürlemiþ: "Ýstikamet açýk deniz!.." O günden sonra köy halký Beyaz Kaptan'ýn gemisini bir daha asla görememiþ. Bir daha asla dýþ dünyadan bir þeye dokunamamýþ. Ama deniz kýzlarý, kimi hüzünlü gecelerde Beyaz Kaptan'ýn bilinmez denizlerde suda yüzen bir mavi gözlü ceylan gördüðünü ve hüzünlü bir türkü söylemeye baþladýðýný anlatýp durmuþlar:
Bilirim ki sevgimiz Aslýnda veremediðimiz Bir bilinmez denizde Yitip gitti bedenimiz.
