Bir þehrin en zengini öldüðünde, tellallar sokaklara dökülüp; Ey ahali, diye baðýrmýþlar. Biliyorsunuz Veli efendi öldü. Bir vasiyeti var. Ahiret hayatýna alýþabilmek için, kendisine bir günlük yardýmcý arýyor. Kim ki, mezardaki ilk gecesini onunla beraber geçirirse, Veli Efendiye ait servetin yarýsý kendisine verilecektir. Ey ahali,duyduk duymadýk demeyin.... Tellallarýn bütün çabasýna raðmen kimse bu parlak, fakat korkulu vasiyete kulak vermemiþ. Ama sonunda, þehrin en fakir sýrt hamallarýndan birisi çýkmýþ ortaya. Adamcaðýz bakmýþ ki, hayatta zaten sýrtýndaki küfesinden ve ipinden baþka bir þey yok. O halde "hamal olarak yatýp ertesi sabah zengin olarak kalkarým" diyerek razý olmuþ... Geniþçe bir mezara, iyice kefenlenen zengini ve yanýna hamalý yatýrmýþlar. Az sonra sual melekleri gelmiþ "Ýkisi de bize emanet" diye konuþmuþlar. "Zengin nasýl olsa kalacak, þu hamaldan baþlayalým." Sormuþlar: Dünyada malýn mülkün var mýydý? Alay etmeyin demiþ, hamal. Sýrtýmdaki küfeden ve ipten baþka hiç bir þeyim olmadýðýný siz de bilirsiniz. Peki diye eklemiþ melekler, o ipi ne karþýlýðýnda aldýn.. Sonra küfeyi ne iþ gördün de nasýl elde ettin? Anlatmýþ hamalcaðýz. Beþ kiþinin malýný 10 kuruþa taþýdým. Ýkisini yedim, sekizini sakladým.. Ertesi gün de ayný iþleri yaptým. Yemedim içmedim, ucuza taþýdým ve bunlarý aldým. Melekler: Çýk demiþler, çýk... Olmadý.... Hasan Efendiden aldýðýn para, hak ettiðinden çok düþük. Biz ondan bunun hesabýný soracaðýz. Mehmet Efendiyle de ucuza anlaþmýþ ve ucuza taþýmýþsýn... Ýyi ama, diye cevaplamýþ hamal, hakettiðim parayý isteseydim, Bana taþýttýrmazdý. Taþýttýrmayýnca da aç kalýrdým... O bizim iþimiz demiþ melekler, nasýl olsa buraya o da gelecek. Biz senin adýna ona sorarýz. Melekler, hamalý sýkýþtýrmaya devam etmiþ. Söyle bakalým, aldýðýn paranýn kaçýný yedin, kaçýný sakladýn? On kuruþ aldý isem, yarýsýný sakladým... iki kuruþ aldý isem, bir kuruþunu biriktirdim... Çýk demiþ melekler... Yine olmadý, hem ucuza taþýmýþsýn, hem de gýdandan kesmiþsin... Yani sen, kendi nefsine zulmetmiþsin... Nefsine zulmetmek de günahtýr, bilmez misin?... Hamalcaðýz ne cevap vereceðini düþünüp ecel terleri dökerken, Sabah olmuþ. Açýlan mezardan yukarýya bir bakmýþ ki, bütün millet orada... Kadý Efendi ve þehrin mehter takýmý da kendisini bekliyor. Bir kýyamet ki sormayýn. "Kutlu olsun" demiþler... "Bu gece kimsenin yapamayacaðý bir iþi baþardýn ama, bak artýk zengin oldun." Yooo, diye baðýrmýþ hamal. Ýstemem , sizin olsun... Ben , bir iple küfenin hesabýný sabaha kadar veremedim, ya o kadar servetim olsaydý ne yapardim?
