Onu ilk gordugum gunu asla unutamam, bir ruya gibiydi. Piril piril parlayan gozleri, sicacik gulumsemesi ile kendisini taniyan insanlari (ozellikle erkekleri) muthis etkiliyordu.Fiziksel guzelligi de buyuleyici olmasina ragmen ben onu her zaman gozle gorulmeyen erdemleri nedeni ile hatirlayacagim.
Insanlarin dertlerini dert edinir ve onlari hic sikayet etmeden dinlerdi. Mizah anlayisi sayesinde gununuzu senlendirir ve guc anlarinizda her zaman dogru sozcukleri bulup kendinizi iyi hissetmenizi saglardi. Hem kizlar, hem de erkekler ona bir yandan hayranlik, bir yandan da saygi duyarlardi. O ise inanilmayacak kadar mutevazi idi.
Soylemeye gerek yok, pesinde bir cok erkek vardi. Ben de bunlara dahildim. Bir gun onunla sinifa kadar yurudum. Hatta bir keresinde, sadece o ve ben yemek yedik. Mutluluktan ucuyordum. Surekli, "Ah, ne olur onun gibi bir kiz arkadasim olsa" diye dusunuyordum. O zaman baska hicbir kiza bakmazdim. Ama bu kadar muthis bir kiz elbette ki benden cok daha ustun biri ile beraber olabilirdi, kendime hic sans tanimiyordum.Mezun olurken ona elveda dedim.
Bir yil sonra, onun en iyi arkadasi ile karsilastim. Bogazimda bir yumru ile onun nasil oldugunu sordum."Nihayet seni unutmayi basardi" dedi. "Sen neden soz ediyorsun" diye sordum."Sen ona cok zalim davrandin. Hep onunla sinifa yuruyor ve onunla ilgilenmis gorunuyordun. Birlikte yemek yediginiz gunu hatirliyor musun? Ertesi hafta belki ararsin diye telefonun basindan ayrilmamisti. Senin onu arayacagindan ve bir randevu isteyeceginden o kadar emindi ki!"
Reddedilmekten deli gibi korktugum icin hicbir zaman ona duygularimdan soz etmemistim. Ya onu arasa idim ve o da bana hayir dese idi? Olabilecek en kotu sey ne idi? Bana hayir demesi ve onunla olamamam. Peki simdi ne oldu? Zaten onunla birlikte olamadim! En kotusu de ne biliyor musunuz?Buyuk bir olasilikla bana hayir demeyecekti...
