Ýlk karþýlþtýðýmýz gün... Acele ile evden çýkmýþtým.önüme bakmadan yürüyordum. Sonra birisi hýzla bana çarptý.Tabi o anda aðzýma geleni saydým.Sonra giderken arkasýna döndü ve bana "oðlan çocuðu gibisin.Sen ne biçim bir kýzsýn."dedi.Bende ona "dangalak" diye baðýrdým.Ýþe gittim. Aslýnda böyle yapmamalýydým.Çok ayýp oldu edim kendi kendime. ertesi gün tekrar gördüm onu ama daha sakin davrandým.Ama sonra ne olduysa oldu ve kavga ettik.Sonra anladým ki deðil özür dilemek neredeyse kavga edecektik.Sonra telefon numaramý bulmuþ ve beni aradý."buluþabilir miyiz?" dedi. Bende kabul ettim.Buluþtuk. Bana kýz kulesinin hikayesini anlattý.Sonra da bak kral bile kaderden kaçamadý dedi. biz neden birbirimizden kaçalým bizim biraraya gelmemizde kader deðil mi?Biz birbirimizin kaderiyiz."dedi.Sonra o sýcacýk gülümsemesiyle bana doðru yaklaþtý ve beni öptü."Benimle evlenir misin?Hayýrdan baþka bir cevap duymak istemiyorum."dedi.Evlendik.Çok mutluyduk.Bana hep ilk taýþtýðýmýzdaki gibi oðlan çocuðu derdi.Sonra kaza geçirdi.Yatalak kaldý.Hayata küstü.Bakkala gittim.Eve döndüðümde onu ölü buldum.Yatalak kaldýðýndan beri bana hiç oðlan çocuðu dememiþti.Yastýðýnýn altýnda bir zarf buldum.Üzerinde"oðlan çocuðuna" yazýyordu.Açtým. " Bak oðlan çocuðu önce bana asla aðlamayacaðýna söz ver.Seni ilk tanýþtýðýmýz andan son nefesimi verinceye kadar sevdim.Ölmek istedim çünkü asla sana yük olmak istemedim.Beni sevdiðini biliyorum.ve hep seveceðini de... senden birþey rica edebilir miyim?lütfen aðlama ve beni hep sev.Seni çok seviyorum ve hep seveceðim.gittiðim yerden seni izliyor olucam.Seni seviyorum be oðlan çocuðu" yazýyordu mektupta.Þimdi ne mi yapýyorum?Bir þirkette çalýþýyorum.Ve onun beni izlediðini düþünerek mutlu oluyorum...Ve ona sesleniyoru: Bu oðlan çocuðu seni çok seviyor...