Tamamen Gerçek Hayattan Alýntý Bu Aþk Hikayesini Okurken Çok Duygulanacak Hüzünlenecek ve Bu Hikaye'nin Etkisinde Kalacak ve Bu Etkiyi Üzerinizden Bir Kaç Gün Boyunca Atamayacaksýnýz. Hiyakenin Konusu Bir Gençin Sonu Ölümle Biten Çocukluk Sevdasýný Anlatýyor...
BIZIMKISI BIR ASK HIKAYESI
Sizin için ne derece önemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satýrlarý yazarken gözümden damlalar akýyor klavye üzerine. Erkekler aðlamaz lafý bana göre deðil. Aðlamaktan hiç utanmadým,duygularým,acýlarým beni boðduðu zaman hep aðladým.Yine aðlýyorum... Sizleri tanýmýyorum ama sizlerle paylaþmak istiyorum.Lütfen;bu satýrlara bir seven olarak sahip çýkýn ve lütfen yazýlý satýrlar olarak geçmeyin. Okudukça yeryüzünde insanlar neleri yaþarmýþ diyeceksiniz buna eminim. Bir memur ailenin en küçük çocuðu olarak babamýn tayininin çýktýðý bir köye taþýndýk.Huzursuzdum,okulumu bir köy okulunda okumaktansa ,þehirde medenice okumak istiyordum.kaydýmý yaptýrdý babam okula.Ýlkokul 4. sýnýftan baþladým köy okuluna.Beni bir sýnýfa verdiler.Öðretmen köyde yabancý olduðumu biliyordu ve hangi sýraya oturmak istiyorsan otur dedi bana.Bir kýzýn yaný boþtu sadece oraya oturdum.Hayatýmý adadýðým,gidiþiyle beni bitiren insanla ilk o zaman tanýþtým.Ýsmi Altýnay idi.Çocuk yaþýmda bile onun güzelliði beni çok etkilemiþti.Masmavi gözleri,gamze yanaklarý ile arada bir bana dönüp gülüþü,yanlýþ yazdýðým notlarýmda kendi silgisiyle defterimdeki hatayý silmesi beni o minik yaþýmda ona baðladý.O dönemlerde çocukça bir arkadaþlýktý. Zaman ilerledikçe onsuz tek saniye geçiremiyordum.ya ben onlara gidip ders çalýþýyor, yada o bize geliyordu.Mükemmel bir paylaþýmcýydý.Yüreðini,sevgisini,dostluðunu daha o yaþta vermiþti bana.Ýlkokulu birlikte okuduk ve ayný sýrada bitirdik.Hep onunla hep ona biraz daha alýþarak. Ortaokula geçtiðimizde ailelerimize rica ettik ve bizi ayný okula yazdýrdýlar, hatta ayný sýnýfa,hatta ayný sýraya oturmamýz için babalarýmýz öðretmenlere adeta yalvardýlar.Baþarmýþtýk. Yine ayný sýradaydýk.Geride kalan ilkokul dönemindeki iki yýlda anladým ki onsuz hayat bana huzur vermiyordu.Yaþýmýz olgunlaþtýkça o beni,ben onu daha çok seviyordum.Çocukça baþlayan arkadaþlýðýmýz sevgiye aþka dönüþmüþtü ortaokul yýllarýmýz bitmek üzereyken.Þehir merkezinde.Ailelerimiz liseye geçtiðimiz sýrada ortak bir karar aldýlar.Buna göre tek ev kiralayacak ikimiz ayný evde kalacaktýk.Annem de bizimle kalacaktý.Allah'ým o karar bize iletildiðinde dakikalarca sarmaþ dolaþ kutlamýþtýk bunu.Ona aþýk olmuþtum.Ayný duygularý o da paylaþýyordu ve bunu fark eden ailelerimiz okul bittiðinde evlendirelim diye karar almýþlardý bile.Ona tapýyordum artýk.Haþa Allah'a þirk koþar gibi günah iþlercesine seviyordum.Ýlk elini tuttuðumda sakýn bir daha býrakma demiþtim. Yanaklarý kýzarmýþtý,utanmýþ ve baþýný önüne ! eðmiþ,gülümsemiþ ve elimi sýký sýký kavramýþtý.Artýk her gün elele tutuþup okula gidiyor okuldan çýkarken elele dolaþýyor geziyor öyle gidiyorduk evimize.Arada bir elleri terler ve her terleyiþte elini elimden kurulamak için çekerdi.Bunu her yaptýðýnda kýzar elimi býrakma diye azarlardým,hep tamam tamam diyerek gülümser ve hýzla elini avucuma sokuþtururdu. Her þey harikaydý,dünya cennet gibiydi gözümüzde.Yýllar akýp gidiyordu mutluluk içinde.Nihayet liseyi de bitirmek üzereydik.karne dönemi gelmiþti.Karnelerimizi aldýk hiç kýrýðýmýz yoktu.Sevinçle sarýldýk birbirimize elimi tuttu.bunu kutlamak için bir cafeye gidip cola içerek kutlayacaktýk.Okulun az ilerisinden geçen bir çakýl yol vardý.Her zaman toz duman içinde olurdu.çakýllarla kaplýydý.O yolun benim ve ölürcesine sevdiðim insanýn ayrýlmasýnda bu kadar rol oynayacaðýný bilsem hiç girer miydik o yola.Neler vermezdim o yolu yürümemek için. Eli yine elimdeydi,ansýzýn elini çekti,terlemiþti yine eli.Sanýrým dört adým atmýþtým.Dönüp yine azarlayacaktým.Çünkü hem elimi býrakmýþ,hem de geride kalmýþtý.Dönüp baktýðýmda Dünya baþýma yýkýldý.Sanki gök kubbenin altýnda kaldým.yerdeydi ve yüzünden kan fýþkýrýyordu.ne yapacaðýmý bilemedim üzerine kapandým yüzüne yapýþmýþ saçlarýný kaldýrdýðýmda hayatýmý bitiren o görüntüyle karþýlaþtým.Baþý kesilmiþ bir tavuk gibi çýrpýnýyordu.Suratýna bir taþ parçasý býçak gibi saplanmýþtý ve bakmaya doyamadýðým mavi gözlerinden biri akmýþtý.Suratýnýn yarýsý yoktu.Hýrlýyordu bana bir þeyler demek istiyor kanla kaplý diðer gözünü temizleyerek bana bir þeyler demeye çalýþýyordu.Yoldan geçen bir kamyonun tekerinin altýndan fýrlayan bir taþ suratýna saplanmýþtý.Ölürcesine bir aþký,geleceðimizi kibrit büyüklüðünde bir taþ parçasýnýn bitireceðini bilemezdim.Donuk donuk hiç konuþamadan yüzüne bakmaktan baþka bir þey yapamýyordum. Ellerini tuttum kaldýrdým baþýný göðsüme dayadý ve elimi sýký sýký tuttu.Akan kan ellerimize damlýyordu.Yoldan geçen bir araba durmuþ bizi seyrediyordu,hastaneye yetiþtirelim dediðimde kanlý olduðu için almadý ve kaçtý gitti.Kimse arabaya almýyordu.çevreme bakýp yardým eden demekten,ona dönüp seni seviyorum,beni býrakma,dayan demekten baþka bir þey yapamýyordum.Ýki dakikalýk bir çýrpýnýþtan sonra kucaðýmda öldü.Cennet olan Dünya 5 dakikada cehenneme döndü.Tam dokuz yýl oldu onu yitireli. Kendime olan güvenimi yitirdim.Artýk kimseyi sevemem,kimsede beni sevemez korkusundan kurtaramýyorum kendimi.Bitkisel hayatta gibiyim.Tek elimde kalan bu net.bu net aracýlýðýyla sizinle paylaþmak istedim.Yitiren,ya da ben yitirenle paylaþmak isteyen herkese elleri terlese bile ellerimi býrakmamalarý þartýyla elimi uzattým.Dost,kardeþ,arkadaþ ne olursanýz olun ama elimi býrakmayýn.Size sesleniyorum, elimi býrakmayýn lütfen...
