Bir zamanlar gökyüzünde birbirlerini çok seven, bir bulutla yýldýz vardý... Bulut, gökyüzünün en þeker, en pembe bulutu; yýldýzsa, en parlak, umudu en çok yansýtan yýldýzýydý... Gökyüzündeki her varlýk onlarýn sevgisini kýskanýrdý. Tatlý bir kýskançlýktý onlarýsýnkisi... Ama biri vardý ki; bulut ve yýldýzýn ayrýlmalarýný yürekten istiyordu. Hem de, yýldýzýn en yakýn arkadaþý olmasýna ragmen. Bulut biraz saftý, kimseyi kýramazdý. Yýldýzsa, bulut için elinden gelen herþeyi yapabilir, herkese meydan okuyabilirdi. Zaten onun için bulutu, bir de çok sevdigi dostu, peri vardý. Bir derdi oldugunda gider periye anlatýrdý. Nereden bilebilirdi ki, perinin birgün bunlarýn hepsini yýldýzla bulutun ayrýlmalarý için kullanacagýný?... Bir gün nazar degdi bulutla yýldýza... Hiç yoktan bir sebep yüzünden tartýþtýlar. Bulut, çekti gitti, hatalý olmasýna ragmen. Yýldýzsa, ''Nasýlsa bulutum beni seviyor, dönecektir...'' diye düþündü. Fakat hiç bir þey bekledigi gibi gitmedi. Bulut dönmedi. Kimbilir, belki de cesaret edemedi dönmeye... Tek bir gerçek vardý ki; ikisininde çok üzgün olduklarýydý... Gökyüzündeki iyilik melekleri bile agladýlar onlarýn durumlarýna, ama ne fayda... Ertesi gün, yýldýz olanlarý en yakýn dfostu periye anlattý. Periyse, göstermelik bir hüzne büründü. Eline büyük bir fýrsat geçmiþti. Artýk hayatý boyunca kýskandýgý kiþiye karþý kozlarý vardý elinde. O kiþi; en yakýn dostu yýldýz olmasýna ragmen, kullanacaktý kozlarýný. Hem de büyük bir zevkle... Bulutun yanýna gitti ve yýldýzýn artýk onu sevmedigini söyledi. Bulut ise üzüldü, boynunu büktü ama elinden hiçbirþey gelmeyeecegini düþündü. Çünkü yýldýz inatçýydý. Bir kere ''olmaz'' dediyse bir daha 'olur' demezdi. Peri de, bulutun bu üzgün durumundan yararlanýp, ona olan sevgisini itiraf etti. Bulut da kimseyi kýramadýgý için, perinin yýldýzýn yerine geçmesine izin verdi... Yýldýz; günlerce bulutun dönmesini, ondan af dilemesini bekledi... Ama bulut gelmedi. Bir gün yýldýz, bulutun yanýna gidip, konuþmaya karar verdi. Gece yola çýktý. Bulut, dostu sandýgý periyle birlikte ayda eleleydi... Melekler dayanamayýp, tüm olan biteni anlattýlar yýldýza... Çok üzüldü ve çaresiz, döndü arkasýna gitti. Yavaþ yavaþ sönmeye baþladý. O günden sonra yýldýz söndü, ýþýk veremez oldu. Bulutsa artýk ne o kadar pembe, ne de o kadar kadifeydi. Yýldýz, ilk zamanlar herþeyden vazgeçti, hayata küstü... Ama kolay pes etmezdi. Kýsa bir süre sonra hayatla ilgili önemli kararlar verdi: O güne kadar hiç görmedigi güneþin yanýna gidecekti ve biraz daha ýþýk isteyecekti ondan. Çok geçmeden, görmedigi güneþin yanýna gitti. Ondan yansýtmasý için biraz daha ýþýk istedi. Güneþ ýþýk yerine sevgisini verdi yýldýza... O gün bugündür, yýldýz; dünyaya güneþin sevgisini yansýtýr. Bulutsa; hep gözyaþlarýný akýtýr dünyaya... Bir de yüreginde kopan fýrtýnalarý...
