Ýlyas uzun süren bir Amerika yolculuðundan dönmüþtü.
Temel, aðabeyini havalanýndan aldý. Birlikte eve dönerlerken,
Ýlyas sordu.
- Yahu benim sevgili kedim Pamuk ne alemde... ona iyi baktýn herhalde ben yokken.
- Kedin öldü
demiþ Temel.
Ýlyas yýkýlmýþ birden. Týkanmýþ kalmýþ... Kendini toparladýðýnda,
söylenmiþ
- Ne kalpsiz adamsýn sen... Pamuk'u ne kadar sevdigimi bilirken, insan öyle pat diye öldü der mi?
Temel
- Ya ne der?
Ýlyas anlattý:
- Bir kötü haberi daha alýþtýra alýþtýra daha duygusal vermenin
yollarý vardýr. Mesela Pamuk bir gün çatýya çýktý. diyebilirdin..
Pamuk bir gün çatýya çýktý... Ýtfaiyeyi çaðýrdýk, geldiler ama
indiremediler. Sonunda Pamuk hayatta en sevdiði iþi yaparken,
çatýda güvercinlerin peþinde koþarken.... falan diye bir seyler
söyleyebilirdin.. Çok mu zor böyle anlatmak, duygusuz adam...
- Kusura bakma aðabey bir daha dikkat ederim
demiþ Temel.
Ýlyas..
- Þimdi soyle bakalým, sen nasýlsýn,annemle babam nasýl?
- Þeyyyy dedi.. Ben iyiyim...annem de iyi... Babam birgün çatýya
çýktý..
|
