Meþhur Yunanlý Hatip Demostenes, bir gün Atina'daki bir toplantýda konuþmak için kürsüye çýktýðýnda, ahali aralarýnda konuþmayý býrakýp gürültüyü kesmedi.
Bunun üzerine Demostenes halka hitaben þöyle dedi:
"Size yalnýzca iki cümlecik söyleyeceðim."
Sözünü tamamlar tamamlamaz da, bir fýkra anlatmaya baþladý:
"Vaktiyle bir Atinalý bir yere gitmek için bir eþek kiralamýþ. Eþeðini kiraya veren adam da ayný yere gideceði için beraberce yola koyulmuþlar. Tam yarý yola geldiklerinde bir sýcak basmýþ. Dinlenmek için mola vermek zorunda kalmýþlar. Fakat ortalýkta hiç gölgelik bir yer yokmuþ. Eþeðin asýl sahibi hemen eþeðin gölgesine sýðýnmýþ. Bunu gören öteki adam hiddetlenmiþ:
'Oraya oturmak benim hakkým' demiþ.
'Niçin?'
'Çünkü eþeðini kiraladým ben!...'
'Ama ben eþeðin gölgesini kiraya vermedim ki!'
Derken aralarýnda muazzam bir kavga çýkmýþ..."
Demostenes, sözün burasýna gelince, hemen kürsüden indi. Halkýn:
"Sonra ne olmuþ, anlatsana?" diye baðýrmasý üzerine, tekrar kürsüye çýktý:
"Ey ahali," dedi. "Sizin iyiliðiniz için bir lâf edeyim dedim, dinlemediniz. Ama bir eþeðin gölgesini nasýl da merak ediyorsunuz..."
Onun bu sözleri orada bulunanlarý fena halde utandýrdý ve bu sayede Demostenes, kendisini þimdi dikkatle dinleyenlere güzel bir konuþma yaptý...
|
