Dursun, çok feci bir trafik kazasý geçirir... Koma halinde hastaneye kaldýrýrlar. Tedavi olurken kendine gelir. Yataðýnda bakar ki bir kolu yok... Hepten morali bozulur, asabileþir. Bir taraftan da hastaneyi birbirine katar:
-Ben tek kolla nasýl yaþarým þimdi!
Diye baðýrýp çaðýrýr. Kendini hastanenin penceresinden atýp intihar edeceðini söyler. Doktorlar baþýna toplanýr, bakarlar Dursun ciddi, baþlarlar nasihata:
-Bak evladým, insan tek kolla da yaþayabilir, ölmediðine þükretsene. Sonra beterin beteri var. Geçen yýl Temel de kaza geçirdi. Onun iki kolunu birden kesmek zorunda kalmýþtýk... Ama o senin gibi baðýrýp, hastaneyi birbirine katmadý. Þimdi de gül gibi yaþayýp gidiyor. Ýnanmazsan git de bak.
Dursun, bir an sakinleþir, gider yukarý mahallede Temel'i bulur. Bir de bakar ki, Temel'in hakikaten iki kolu kesik ama, Temel bahçede kývýr kývýr oynuyor, hem de nasýl oynuyor...
Bizim Dursun'un kafasý karýþýr ve hayretle Temel'e yaklaþýr:
-Ula Temel, eyi ki seni gördüm, yoksa hayatum gideyidi. Ula bizim bi kolumuz kesildi diye intihar edeceðidum. Ama senin, iki koli kesik vaziyette, hem de bi dansöz gibi oynamana karþý teselli oldum... Þu dünyanýn haline bak, benum tek kolum kesildi diye intihar edecek kadar beyinsuzum, sense iki koli yok göbek ataysun... Derken, Bizim Temel patlar:
-Ula sen manyak misun, ne göbek atmasi. Sýrtým fena halde kaþuniyi... Patlayrum.
|
