Adam günün yorðunluðu üzerinde, periþan bir vaziyette ÝETT duraðýnda otobüs beklemektedir. Nihayet uzun bir zaman sonra beklediði güzerðahýn aracý gelir ve biletini attýktan sonra arka taraflara doðru ilerlemeye baþlar. Bir-iki adým ilerisindeki çift kiþilik koltuðun boþ olanýna doðru ilerler, tam oturacaðý sýrada engelleyici bir ses tonu onu durdurur;
- ''Buraya oturamazsýn! Ben kimim biliyor musun?''.
- ''Kim olduðunuzu bilmeli miyim?''.
- ''Ben Yrd. Doç. falan kiþiyim''.
- ''Evet?''
- ''Benim gibi kýdemli birinin yanýna oturamazsýn!''.
- ''Size bir soru sormak istiyorum, Siz Yrd. Doçentlik ünvanýnýzdan sonra ne olacaksýnýz?''.
- ''Doçent''.
- ''Peki sonra''.
- ''Þayet baþýmýza bir þey gelmezse Profesör''.
- ''Daha sonra''.
- ''Belki zor ama, Ordünaryus Profesör''.
- ''Evet... Peki bu dereceden sonra?''.
- ''Hiiç''...
- ''Ben þimdiden hiçim lütfen müsade edin yanýnýza oturayým''...
|
