Kurtuluþ savaþýnda ordu büyük zayiat vermektedir. Ordu komutaný bu gidiþe dur demenin yollarýný ararken aklýna dahiyane bir fikir gelir. Hemen bölüðü düz bir arazide toplar ve bölüðe hitaben: Bu günden sonra düþman tarafýndan bir kelle getirene on lira vereceðini söyler ve bölüðü cepheye gönderir. Ertesi gün bölük þaha kalkar ve her kes iki,üç kelle getirip ordu komutanýndan parasýný alýr. Savaþýn üçüncü günü ordu komutaný postasý olan temelin yok olduðunu görür. Bölüðe haber salar ve tüm ölüler ile yaralýlarýn arasýnda temeli araþtýrýr. Yapýlan aramalarda temelden iz yoktur. Temelsiz geçen beþ günün sonunda nöbetçilerden birisi bölüðe doðru bir toz bulutunun yaklaþtýðýný alarm verir. Dürbünü eline alan ordu komutaný yaklaþan bulutun bir kamyon olduðunu görür. Gözlerine inanamaz kamyonun kasasý düþman kelleleriyle doludur ve direksiyondaki de temelden baþkasý deðildir. Sevinçle temeli karþýlayan ordu komutaný ordusuna dönerek asker dediðin böyle olmalý der ve temeli odasýna çaðýrýr. Odaya giden temeleordu komutaný: -Bak evladým devletimiz savaþ halinde,ekonomimiz bozuk ben size kelle baþýna on lira sözü verdim ama bu kadar kelleye ödeyecek paramýz yok gel seninle bir anlaþma yapalým kelle baþýna sana altý lira vereyim demiþ. Komutanýn teklifine þiddetle karþý çýkan temel parasýný tam olarak ister. Bir türlü temeli ikna edemeyen komutan kýzgýn bir ifadeyle altý lirayý neden kabul etmediðini sorar. Temelin cevabý müthiþtir. Komutaným vallahi yedi liradan ben aldým onlarý der.
