Kiþi sevdiðiyle olmak ister!. Sevdiðinin hâliyle hâllenir… Sevgisi kadar, onunla yaþar!. Sevginin ne olduðunu tam olarak bilemediðimiz için, çoðunlukla, "beðeni" ile "sevgi"yi birbirine karýþtýrýrýz.
"Beðeni" yanýnda "sahip olma" arzusuyla açýða çýkar!.Bir nesneden hoþlandýðýnda, beðendiðin þeye sahip olmak ve üzerinde tasarruf edebilmek arzusuyla yaþarsýn… Bu tüm mahlukatta çok yaygýn bir duygudur!. Kimi, beðendiðini cebine sokar; kimi beðendiðine tasma takýp yanýnda taþýyarak onunla hava atmak ister; kimi yakalayýp inine sürükler… Her mahlûk yaradýlýþ fýtratýna göre, beðendiði üzerinde tasarruf etmek ister.
"Sevmek" ise bundan çok farklýdýr…
Sevince, yalnýzca sevdiðin için yaþamak istersin!. Yalnýzca yanýnda olmak, yalnýzca onun olmak, yalnýzca onun zevk aldýðýyla zevk alýp, sevmediðinden kaçmak istersin! Sevdiðin öylesine sarmýþtýr aklýný, fikrini, ruhunu ki, her þey sana, onu hatýrlatýr; yanýnda iken bile onun içinde olmak istersin!… Yakýnlýk bile uzak gelir sana!… Sen kaybolursun, sende; sevdiðin kalýr yalnýzca, beyninde!.. Onun bakýþýyla bakar, onun deðerlendirmesiyle deðerlendirir, onun diliyle konuþmaya baþlarsýn!. Gözün ondan baþkasýný görmez, kulaðýn ondan baþkasýný duymaz, elin ondan baþkasýna uzanmaz olur!.
Her an sana sahip olmasýný; varlýðýnýn, tasarrufunun her an üzerinde olmasýný, her an seni kucaklamasýný istersin!… Bedensel yakýnlýk bile, korkunç uzaklýk gibi gelir sana; ve onunla tek bir beden, tek bir ruh, tek bir þuur olmayý dilersin!.
Sevgi, fýtratýn müsait ise, sevdiðinde yok edesiye yakar seni; ve gün gelir kaþýnda-gözünde, yüzünde-dilinde sevdiðini görürler de, "sen o olmuþun" derler!
Beðenen sahip olmak ister…
Seven ise sevdiðinde yok olur; feda eder her þeyi sevdiði uðruna!.
Bazýlarýnýn da sevgi kokusu sürülür üstüne; "aþýðým" sanýr!. Ama sevdiði uðruna, fedakarlýk etmeye gelince sýra, o koku siliniverir üzerinden "kopamama" sabunuyla!. Parasýndan kopamaz… Mevkiinden kopamaz… Yakýnlarýndan kopamaz… Ýçinde yaþadýðý ortamýn güzelliklerinden kopamaz… "Etraf"tan kopamaz!. Derken kusurlar belirmeye baþlar sevdiðini sandýðýnýn üzerinde… Eksiklikler görmeye baþlar, yetersizlikler görmeye baþlar… Bunlar önce acýma duygusuna dönüþtürür sevgisini; uzaktan acýyarak seyretmeye baþlar… Sonra tatlý bir anýya dönüþür, sevgi sandýðý duygularý!. Bu tecrübe gösterir ki, onun fýtratýnda sevgi programý yoktur!.. Beðeniyi, sevgi sanmýþtýr!..
Uzaklaþma ondan gelmemiþ de, karþýsýndakinden gelmiþse, bu defa "nefret"e döner "beðeni"; ondan intikam alma duygusu geliþir içinde; ve vicdanla intikam dalgalarý arasýnda bir o yana bir bu yana sürüklenir durur; terkedilmiþliðin, uzaklaþmanýn, layýk olmadýðýný yaþamanýn sanýsý içinde!..
Oysa yalnýzca, fýtratýnda olmayan gerçek sevginin sonuçlarýný yaþamaktadýr!. Cüzdaný için, güzelliði-yakýþýklýlýðý için, kendisine hoþ gelen huylarý için, mevkii-koltuðu için, ilmi için beðenmiþtir; sevdiðini sanmýþ; sahip olamayýnca da arzusuna eriþememenin düþ kýrýklýðý içinde kopmuþ; yalnýzca çýkarlarý doðrultusunda yaþamayý tercih etmiþtir…
Seven ise göze almýþtýr kopmayý… Dýþlanmayý… Paradan-puldan, namdan niþandan, dosttan akrabadan uzak kalmayý…
Fýtratýndan gelir sevgi!. Kulluðu sevmek üzeredir!. Onunla, sevmeyi yaþamak istediði için yaratmýþtýr onu Yaratan… O yüzden kopar anadan-babadan; dünyadan paradan!
Seven, karþýlýksýz sever!…
Beðenen karþýlýðýný ister!.
Benim istediðim gibi yaþarsan seni boðarým sahip olduklarýma, der beðenen!.. Onun zaten fýtratýnda yoktur sevgi, bilmez aþkýn ne olduðunu!.. Ne üzere yaratýlmýþsa, odur tüm meþgalesi… Karýnca gibi çalýþýr; maymun gibi çiftleþir; aslan gibi yavrularýna sahip çýkar… Ama pervane gibi sevemez!. atamaz kendini ateþe!.
Sevgi sonunda yanmayý getirir!.. Beðeni ise sonunda kaçmayý!.
Beðenen mahlûkat çoðunluðuna göre, "sevgi" delilikten bir türdür!.. Anlamazlar onlar, sevdiði uðruna, etraf ne derse desin deyip, her þarta katlanmayý! Ve "delillik bu" derler…
Beðenme bir tür "hobi"dir!… Bazen ömür boyu sürer, bazen birkaç yýl, bazen bir kaç ay!..
Sevgi bir ömür boyudur!… Bitmez, tükenmez, bazen durulur, bazen coþar ama hiç gerilemez!. Çoðunlukla karþýsýndakinden yüzünü göstermesinden gelir sevgi insana!.. Bazen de özünden gösterir yüzünü O!… O zaman onlar için derler ki, "Allah"a aþýk oldu!..
"Kendine seçtikleri"dir sevenleri bir çehreden!… Özünden sevgiyi yaþayanlardýr, "mukarreb"leri!…
Hünerlerini sergilemek için yaratmýþtýr herþeyi…
Sevmek için yaratmýþtýr sevilenleri!.
Gözlerinde seyretmek için gözleri olarak yaratmýþtýr "aþk"ý yaþattýklarýný!..
Avam anlamaz ve bilmez bu aþký!. Bunun aþk olduðunu!..
Oysa gerçek "aþk" O’nun ateþine pervane gibi atýlýp; varlýðýný O’nda yitirip; O’nun "Baki"liðini yaþattýklarýdýr gerçek "aþýk"lar!..
Özel bir fýtratla gelmiþlerdir onlar, "aþýk" olmak için!.. Yaþamlarý boyunca bir deðer taþýmamýþtýr dünya ve içindekiler!..
