Yýl 1993. Diyarbakýr'da askerliðim nedeniyle bulunuyorum. Bir arkadaþýmla birlikte þehir turuna çýkýyoruz. Karnýmýz acýkýyor. Ýyi bir lokantaya oturuyoruz.(En azýndan menüdeki fiyatlar nedeniyle iyi olmasýný umuyoruz.) Garsonlarýn býçkýn görünüþünden safkan Diyarbakýr`lý olduðu anlaþýlýyor. (Servisteki ilgisizliðinden dolayý,onun gözünden bizim de asker olduðumuz anlaþýlýyor,herhalde..) Sipariþler geldi;talihsizlik bu ya benim yemeðimden sinek mi böcek mi ne idüðü belirsiz,ancak son derece kýzarmýþ bir þey çýkýyor. Tüm cesaretimi toplayýp çaðýrýyorum garsonu ve cevap bekleyen gözlerle bir tabaða,bir garsona bakýyorum. Garson da bir tabaða,bir bana bakýyor ve diyorki: -"Allaasen yaov. Muhatap etme beni Allahýn hayvanýyla,çek kenara devam et."
