Genç kýz feci bir hastalýðýn pençesinde kývranýyordu. Yaralý kalbi artýk bu dünyaya daha fazla dayanamamaya baþlamýþtý. Çok zengin olan ailesi tüm gazetelere, kalp nakli için ilân vermiþlerdi... Canýný feda edecek birini arýyorlardý... Genç kýz ise her gün hastane odasýnda biraz daha solmaktaydý.
Yine yalnýzdý odasýnda, gözü yaþlý, boynu bükük ölümü bekliyordu... Gözlerini kapadý, bu küçük odada gözyaþý dökmekten býkmýþtý... Yine de engel olamadý pýnar gibi çaðlayan gözyaþlarýna. Sevdiði geldi aklýna, fakir ama onu seven sevgilisi... Her gün ayný þeyleri düþünüyor, anýlarý bir film þeridi gibi gözünün önünden geçiyordu...
"Param yok ama sana verebileceðim sevgi dolu bir kalbim var" demiþti delikanlý... Genç kýzda zaten baþka birþey istemiyordu...Sevgiye muhtaç biri, sevdiðinin sevgisinden baþka ne isteyebilirdi ki... Ama olmamýþtý iþte, dünyalar kadar olan sevgilerinin arasýna, o lanet olasýca para girmeyi bilmiþ, onlarý ayýrmýþtý... Ýþte paranýn geçmediði zamanlara gelmiþlerdi... Ne önemi vardý artýk? Þu son günlerinde, sevdiði yanýnda olsa yeterdi...
Ayrýlýklarýndan bu yana beþ bitmeyen, çile dolu yýl geçmiþti...Her günü zehir, her günü hüsran... Ama genç kýz hep sevgisini yüreðinde taþýmýþ, kalbini kimseyle paylaþmamýþtý. Sevdiðini düþündü iþte o an.. Acaba o neler yapmýþtý bu kadar sene boyunca.. Kimbilir kiminle evlenmiþ, çoluk çocuða karýþmýþtý... Gözlerinden bir damla yaþ daha damladý kurumuþ, bitmiþ ellerine. Ellerine baktý, bir zamanlar ellerinin, elerini tuttuðunu hayal edip, her gün saatlerce ellerini seyrederdi... En çok da saçlarýnýn dökülmesine üzülüyordu. Çünkü sevdiði öpmüþ, koklamýþtý onlarý. Her bir tanesi koptuðunda, kalbine bir ok daha saplanýyordu. Kalbi yine sýzlamaya baþlamýþtý. Belki sevdiði yanýnda olsa, kalbi bu kadar yorulup, veda etmezdi yaþama... Zaten artýk ölüm umrunda deðildi genç kýzýn. Sevdiðinden ayrý yaþamanýn ölümden ne farký vardý ki...
Tekrar o geldi aklýna... Keþke keþke yanýmda olsa dedi. Son bir kez elini tutsa yeterdi. Gözlerini son bir kez öpse, rahatça ebediyen gözlerini kapatabilirdi artýk... Gözleri pýnar gibi çaðlamaya baþladý. Sevdiðini son bir kez göremeden ölmek istemiyordu.. Ufak da olsa ondan bi hatýrasýný almadan bu dünyadan göçmek istemiyordu... Sevdiði, kimbilir kiminle beraberdi? Kendi, sevgi dolu kalbini kimseyle paylaþmayý düþünmemiþti bile ama acaba o paylaþmýþ mýydý? Onun sevgisini silmiþ atmýþ mýydý acaba kalbinden? Ýçi birden nefretle doldu. Üstüne büyük bir aðýrlýk çöktü. Onu düþündükçe her dakikasýnýn zehir olmasý artýk çok daha aðýr geliyordu genç kýza... Ölmek istedi, artýk yaþamak istemiyordu bu dünyada... Ama sevdiðinden bir hatýra almadan ölmeyeceðine and içmiþti.
Tekrar gözlerini açtý. Kimbilir belki de sevdiði onu unutmuþtu.. Bu düþünceler içinde daldý... Birden babasý girdi odaya, kýzýna kalp nakli için bir gönüllü bulduklarýný müjdeleyecekti. Fakat genç kýz çoktan uykuya dalmýþtý... Bir meleði andýran masum yüzü, sevdiðinin özleminden sýrýlsýklamdý...
O gece biri gözlerini dünyaya kapadý, genç kýz ameliyata alýndý. Tekleyen ve görevini yerine getirmeyen kalbi deðiþtirilmiþti. Bir hafta sonra tekrar gözlerini açtý dünyaya genç kýz. Ama dünya daha farklý geldi ona. Sanki bir þeyler eksikti...
Aradan aylar geçmiþ genç kýz artýk iyice iyileþmiþti. Ama içindeki burukluðu bir türlü atamýyordu. Sevdiði aklýna gelince kalbi eskisinden daha çok sýzlýyordu... Bir kere, bir kere görebilsem diye mýrýldandý... Kalbi yine sýzlamaya baþlamýþtý. Yeni kalbi onu iyileþtirmiþti ama nedense her gece aniden hýzlanýyor, onu uykusundan uyandýrýyor ve sanki yerinden çýkacakmýþ gibi atmaya baþlýyordu... Genç kýz bir anlam veremediði bu durumu doktora anlatmýþtý ama ameliyatý kolay deðildi, bir aya kalmadan geçer demiþti doktor.
Aylar geçmiþti ama hâlâ aynýydý durum. Çiçeklerinin yanýna gitti. Her gün onlarla saatlerce dertleþiyor, zaman zaman aðlýyordu onlara.. En çok kan kýrmýzýsý gülünü seviyordu. Çünkü kýrmýzý gülün onun için yeri apayrý idi. O da genç kýzla beraber gülüyor, onunla beraber aðlýyordu. Onu sevdiði gibi görüyordu genç kýz. Ve gülünü sevdiðini ilk gördüðünde ona hediye edeceðine dair yemin etmiþti. Baþka türlü paylaþamazdý gülünü kimseyle...
Kapý çaldý aniden. Kapýyý açtý ama kimse yoktu. Gözü yerdeki beyaz zarfa iliþti. Yavaþça eðilip zarfý yerden aldý. Birden kalbi deli gibi atmaya baþladý. Ne olduðunu anlayamýyordu. Zarfýn üzerinde ne bir isim, ne bir adres vardý. Zarfý açtý, içinden beyaz bir kaðýda yazýlmýþ bir mektup çýktý. Kalbi daha hýzlý atmaya baþladý. Onun kokusu vardý kaðýtta. Evet, onun kokusu vardý. Yýllar yýlý özlemini çektiði, yanýnda olabilmek için canýný bile verebileceði sevdiðinin kokusu vardý mektupta... Baþý dönmeye baþladý. Koltuðuna geçip oturdu yavaþça... Kaðýdý açtý ve elleri titreyerek okumaya baþladý.
"Sevgilim, senden ayrýldýktan sonra, bir kalbe iki sevginin sýðmayacaðýný bildiðimden dolayý, ne bir kimseyi sevebildim, nede kimseye bakabildim... Her günüm diðerinden daha zor geçti, çünkü her gün özlemin daha da artýyordu...
Sana kitaplarý dolduracak kadar þiirler yazdým. Her biri diðerinden daha da hüzünlüydü. Yazdým, okudum, aðladým... Her gün yazdým, her gün okudum, senelerce aðladým... Her gece seni düþündüm sabahlara kadar, her gece senin yanýnda olmayý istedim. Ve her gece sensizliðe lanet ettim, uykularý haram ettim kendime, sensiz olmanýn acýsýný gözlerimden çýkardým... Ve bir gün her þeyi deðiþtirecek bir fýrsat çýktý önüme. Bunu fýrsatý deðerlendirmeyip, kendime haksýzlýk edemezdim. Ve deðerlendirdim... Senden çok uzaklara gittim, belki seni unuturum diye... Ama tam tersi oldu. Seni daha çok özlüyorum artýk...
Senden çok uzaklardayým belki ama yine de seni görmek için uzaklardan gelebiliyorum. Hem de her gece...Seni seviyor, seyrediyor ve eðilip sen uyurken yanaðýna bir öpücük konduruyorum.. Bazen gözlerini açýp bakýyorsun, geldiðimi bildiðini sanýyorum ama yine o tatlý uykuna geri dönüyorsun. Yarýn birbirimizi sevmemizin altýncý senesi... Hep ben geldim þimdiye kadar senin yanýna, yarýn da sen gel olur mu sevgilim.. Ha, unutmadan, sana hep sözünü ettiðim, kalbime iyi bak olur mu? Çünkü göz yaþlarýmla, adýný yazdým ona... Seni senden bile çok seven bir sevgi var kalbinin içinde unutma. Kýrmýzý gülü de unutma olur mu? Seni Seviyorum, Yanýma Gelinceye Kadar da Seveceðim...
